Veiðimaðurinn - 01.06.1993, Síða 61

Jötnabrúarfoss í Grímsá. Ljósm. Rafn Hafnfjörð.
Lög SVFR
Ég vil endurtaka þakklæti mitt til Guð-
mundar íyrir að koma þó þessu lítilræði
frá aðalfundinum á framfæri og ganga þar
fram fyrir skjöldu vinar síns og kollega,
þó svo að ég álíti Olaf Jóhannsson, rit-
stjóra „A veiðum“, vel færan um að svara
sjálfur fyrir sig.
En lítum eilítið nánar til skrifa Ólafs um
bændur við Grímsá í 137. tbl. Veiði-
mannsins og ummæla minna á aðalfundin-
um um greinina sem ég kallaði, að mig
minnir, stórslys fyrir Stangaveiðifélagið
sem gefur út Veiðimanninn og er þar af
leiðandi, að mínu mati, í ábyrgð fyrir öll-
um meiriháttar málefnum sem þar birtast.
Enda er merki SVFR sem eins konar
gæðastimpill við allar slíkar greinar.
Ein aðalástæðan fyrir gremju minni
vegna þessarar greinar er sú að í lögum
SVFR stendur: 2. gr. „Að stuðla að félags-
lyndi og góðri samvinnu meðal stanga-
veiðimanna, svo og góðri samvinnu við
veiðiréttareigendur“. Og þá spyr ég Guð-
mund Guðjónsson og hlutaðeigandi hvort
hér hafi verið rétt að málum staðið með
birtingu þessarar greinar í málgagni
SVFR? Segir ekki máltækið „Maður líttu
þér nær“? Eða vitnandi í hina helgu bók
um flísina í auga bróður þíns og bjálkann í
þínu eigin. Hefði ekki verið nær að nota
málgagnið okkar til að setja ofan í við alla
þá stangaveiðimenn sem eru að brjóta af
sér með ólöglegum veiðiaðferðum, eða
eru sífellt að ganga á svig við hinar ó-
skráðu siðareglur góðra sportveiðimanna,
sbr. 1. kaflann í bókinni „Vatnavitjun“
eftir Guðmund Guðjónsson, þar sem hann
nefnir nokkur all hrikaleg dæmi?
Veiðivarsla
Ég hef veitt í Grímsá nokkrum sinnum
og aldrei mætt þar öðru en fyllstu kurteisi,
tillitssemi og alúð þeirra sem þar búa.
VEIÐIMAÐURINN
59