Skipulagsmál höfuðborgarsvæðisins - 01.04.1984, Blaðsíða 3

SKIPULAGSMÁE HÖFUÐBORGARSVÆÐISINS
3
ATVINNUMÁL
gjk SKIPULAGS* Höfudborgarsvæðisins jA M Mk |
1. TBL. 5. árg. 1984 EFNISYFIRLIT Bls.
□ Bætt starfsskilyrði örva vöxt nýrra iðngreina á höfuðborgarsvæðinu/Magmís L. Sveinsson, formaður Atvinnumálanefndar höfuðborgarsvœðisins 5
Q Þróun atvinnulífs á höfuðborgarsvæðinu og hlutverk sveitarstjórna í atvinnulífinu/ Þórleifur Jónsson, framkvœmdastjóri Landssambands iðnaðarmanna 7
] Útflutningur á iðnaðarvörum/ Úlfur Sigurmundsson, Útflutningsmiðstöð iðnaðarins 11
Q Um samstarf Háskóla við fyrirtæki og sveitarfélög/Guðmundur Magnússon, rektor Háskóla íslands 12
Q Hugleiðingar- um atvinnumál/ Björn Björnsson, Alþýðusambandi íslands 16
Q Framtíðarfyrirtækið/ Gunnar H. Guðmundsson, rekstrarverkfræðingur, Rekstrarstofunni 19
Q Framtíð tæknivædds iðnaðar á höfuð- borgarsvæðinu//«g/fl/<ÍMr Hannibalsson, forstöðumaður Iðntæknistofnunar íslands 21
Q Vísinda- og tækniiðnaðarhverfi fyrir höfuðborgarsvæðið//ón H. Magnússon, verkfræðingur 29
Q Atvinnuþátttaka á höfuðborgarsvæðinu/ Birgir H. Sigurðsson, skipulagsfræðingur 33
Á undanförnum árum hafa átt sér
stað meiri grundvallarbreytingar á
atvinnuskilyrðum á íslandi á mjög
skömmum tíma en dæmi eru um
áður og meiri óvissa er nú ríkjandi í
atvinnumálum en verið hefur um
langt skeið. Fyrirsjáanlegt er að um
15.000 manns muni bætast við at-
vinnumarkað höfuðborgarsvæðis-
ins næstu 20 ár og miklu skiptir að
þetta fólk, eins og reyndar lands-
menn allir geti fundið vel launuð
störf við sitt hæfi.
Margir eru nú uggandi um framtíð
hefðbundinna atvinnugreina hér á
landi og fyrirsjáanlegt er að störf í
stóriðju fullnæga ekki allri viðbótar
atvinnuþörf næstu áratugina. Á það
hefur einnig verið bent að aukin
sjálfvirkni kunni að gera fjölmarga
atvinnulausa á skömmum tíma og
þar geti höfuðborgarsvæðið orðið
hvað harðast úti.
Engin ástæða er þó til að efast um
getu okkar til að leysa þessi mál
farsællega ef við skiljum eðli þeirra
breytinga sem eru að eiga sér stað
og bregðumst við þeim á viðeigandi
hátt. Sú hætta virðist samt vera
fyrir hendi að við lítum á þessar
breytingar eingöngu sem innanrík-
ismál og eyðum orku okkar og tíma
í karp um byggðastefnu í stað þess
að snúa bökum saman til sóknar
útávið eftir nauðsynlegri þekkingu
og nýjum mörkuðum.
Ef við viljum geta boðið fólki hér á
landi sömu laun, starfsskilyrði og
möguleika og aðrar þjóðir bjóða
þegnum sínum, verðum við að vera
samkeppnisfær á alþjóðavettvangi.
Margar þær breytingar sem hafa
verið að eiga sér stað að und-
anförnu hafa verið okkur í hag.
Undanfarna áratugi hafa framfarir í
samgöngum og fjarskiptatækni fært
okkur mun nær umheiminum og af-
skekkt lega íslands skiptir nú mun
minna máli en áður. Við höfum lagt
mikla áherslu á uppbyggingu al-
mennra þjónustukerfa og lyft
Grettistaki við mannvirkjagerð til
sjávar og sveita, þótt víða hefði
mátt beita meiri forsjálni og vanda
meira til umhverfis. Við höfum lagt
grudvöll að ágætu menntakerfi og
fjárfest mikið í framhaldsmenntun
þótt hún hafi hugsanlega ekki nýst
landsmönnum sem skyldi.
í sívaxandi samkeppni milli þjóða
hafa yfirburðir þeirra sem leggja sig
eftir, og ráða yfir mikilli þekkingu
greinilega komið í ljós. Hér skiptir
stefnumörkun og uppbygging
menntakerfisins mjög miklu máli
t.d. þannig að iðnnám skipi jafn
háan sess og hefðbundið bóknám;
að aukin áhersla sé lögð á innflutn-
ing þekkingar; að fólk sé í ríkari
mæli menntað fyrir þá framtíð sem
nú er í mótun og kennt að afla sér
stöðugt nýrrar þekkingar og stað-
reynda í því upplýsingaþjóðfélagi
sem við búum við í dag.
Með samræmdu átaki geta sveitar-
félög á höfuðborgarsvæðinu, í sam-
vinnu við ríkisvaldið, haft mjög
mikil áhrif á það hvernig þeir at-
vinnumöguleikar sem nú standa til
boða eru nýttir og hvaða framtíð
fólki og fyrirtækjum á þessu svæði
erbúin'