Skipulagsmál höfuðborgarsvæðisins - 01.04.1984, Blaðsíða 11

SKIPULAGSMÁL HÖFUÐBORGARSVÆÐISINS
11
Úlfur Sigurmundsson, útflutningsmiðstöð iðnaðarins
ÚTFLUTNINGUR Á
IÐNAÐARVÖRUM
Árið 1971 þegar Útflutningsmið-
stöð iðnaðarins hóf starfsemi sína
voru útflytjendur iðnaðarvara 29
samkvæmt skrá Hagstofu íslands.
Af þessum 29 hafa 12 hætt starf-
semi, en á árinu 1983 voru útflytj-
endur 71 talsins. Það er því ljóst að
á síðast liðnum 12 árum hafa 54
fyrirtæki bæst í hóp útflytjenda. Af
þessum 71 fyrirtækjum eru ca. 55 á
höfuðborgarsvæðinu.
Helstu útflutningsafurðir á árinu
1983 eru ál og álmelmi, kísilgúr,
ullar- og skinnavörur, niðurlagðar
sjávarafurðir og tæki til sjávarút-
vegs. Útflutningur nokkurra ann-
arra vöruhópa hefur aukist mikið
síðustu ár,þar má nefna vikur og
gjall, húsgögn, málningavörur og
harðfeiti.
Öll útflutningsfyrirtæki þurfa á
mikilli þjónustu að halda. Gott
samband við umheiminn er nauð-
synlegt til að geta stundað útflutn-
ing. Þess vegna verða góðar sam-
göngur til vöruflutninga á sjó og í
lofti að vera fyrir hendi. Segja má
að frá höfuðborgargarsvæðinu séu
nú fyrir hendi öruggar og áreiðan-
legar samgöngur, bæði til fólks- og
vöruflutninga.
Ekki er síður mikilvægt fyrir út-
flutningsiðnaðinn að boðskipta-
miðlun sé góð. Þar gegnir póstur og
sími mikilvægu hlutverki. Góður
áfangi náðist þegar komið var á
beinu sambandi talsíma við útlönd.
Póstþjónusta er afar mikilvæg sem
og telexþjónusta og aðrar hrað-
gengar boðleiðir. Þau fyrirtæki sem
stundað hafa útflutning í nokkrum
mæli og í einhvern tíma hafa komið
á fót markaðsdeildum innan fyrir-
tækjanna, eða hafa starfsmenn sem
þjálfaðir eru í að sinna samskiptum
fyrirtækjanna við erlenda markaði.
En eins og fram kom í upphafi
greinarinnar eru mörg útflutnings-
fyrirtæki ung að árum og stöðugt
bætast nýir útflytjendur í hópinn.
Mörg þessara fyrirtækja stunda út-
flutning í litlu magni og hafa hvorki
fjárhagslegt bolmagn né starfslið til
að koma upp eigin markaðsdeild.
Þá er að gera sér grein fyrir hversu
þungt útflutningsskjalagerð og allt í
því sambandi hvílir á fyrirtækjun-
um. Nýjar tölur eru ekki fyrir hendi
en síðast þegar þessi mál voru
könnuð voru fleiri mannár bundin
útflutningsskjalagerð en í markaðs
og sölustarfssemi og er hér átt við
útflutninginn í heild.
Fyrir slík fyrirtæki þarf að gera átak
í þjónustu. Mætti hugsa sér að kom-
ið væri á fót í Reykjavík, þjónustu-
miðstöðvum sameiginlegum fyrir
nokkur útflutningsfyrirtæki í senn.
Þar gæti verið starfsfólk sem annað-
ist ýmsar útréttingar, svo sem út-
vegun útflutningspappíra og útfyll-
ingu þeirra og önnur störf í sam-
bandi við sendingar til útlanda. Þar
gæti verið deild sem annaðist boð-
skiptamiðlun, svo sem telexþjón-
ustu, upplýsingasöfnun bæði hér
heima og erlendis og miðlun upp-
lýsinga. í slíkri þjónustumiðstöð
mætti vera markaðsdeiid sem sæi
um að leita nýrra tækifæra fyrir ís-
lenskar iðnaðarvörur og benda á
nýjar leiðir til iðnaðarframleiðslu.
Síðast en ekki síst þyrfti að vera
fyrir hendi söludeild, þar sem væri
starfsfólk sem gæti starfað beint að
sölumálum fyrir íslenskar vörur.
þessi leið hefur t.d. verið valin þar
sem menn hafa lagt sig fram við að
koma upp rafeindaiðnaði í ná-
grannalöndunum.
Segja má að í heild sé markaðsmál-
um íslenskra fyrirtækja ábótavant.
þar þarf að byrja á vöruþróuninni,
þ.e. íslendingar þurfa að vinna út
frá markaðinum. Hvernig vörur er