Harmonikublaðið - 15.09.2020, Síða 8

Jónas í Lundarbrekku minnist
Tryggva Harðarsonar tónlistarmanns
Jónas og Tryggvi dyngri árum Ljósmynd Elín Baldvinsdóttir
Jónas og Tryggvi orðnir miðaldra Ljósmynd Smári Sigurðsson
Tryggvi með gítarinn Ljósmynd Egill Gústajsson
Tryggvi var fæddur 27. maí 1939 í Víðikeri í
Bárðardal. 1946 flutti fjölskylda hans í
Svartárkot og átti hann heima þar síðan og
gjarnan kallaður Diddi í Koti. Hann varð
bóndi í Svartárkoti ásamt því að sinna refa og
minkaveiðum, einnig silungsveiði í Svartár-
vatni. Hann reykti og silung af mikilli list sem
varð eftirsótt söluvara. KonaTryggva var Elín
Baldvinsdóttir og eiga þau fjögur börn. Hann
var mikið hraustmenni með Ijúfa skapsmuni,
drengskapar maður í hvívetna. Við urðum
snemma mildir vinir og félagar, þrátt fyrir 11
ára aldursmun. Hann var þeirrar gerðar dáða
drengur, að öllum fannst sem hann væri
jafnaldri þeirra. Tryggvi var mjög músíkalskur,
eignaðist ungur gítar og náði fljótt mikilli
leikni. Ekki fékk hann neina kennslu í tónlist,
en hlustaði grannt og æfði sig. Sérstaklega
hafði hann næma tilfinningu fyrir hljómum
og spilaði oft lög, undurfallega með óhefð-
bundnum hljómagangi.
Tryggvi eignaðist ekki harmoniku fyrr en eftir
1970. Og harmonikan varð hans hljóðfæri
eftir það. Hann spilaði mikið fyrir fjölskylduna
8
og vini en sjaldan á mannamótum fyrr en um
og eftir 1990. Eg var eins og Tryggvi vinur
minn, seinþroska í harmonikumálum.
Eignaðist ekki harmoniku fyrr en eftir 1990.
Fljótlega eftir það fórum við að spila saman.
Hann kenndi mér margt, sérstaklega á
bassana. Fyrstu árin spiluðum við ekkert utan
heimila okkar, en okkur óx ásmegin, spiluðum
á jólatréssamkomu hjá kvenfélaginu. Eg held
að það hafi verið frumraun okkar opinberu
spilamennsku. Svo vorum við beðnir að koma
með harmonikurnar f afmælisveislur og annan
gleðskap. Við vorum ráðnir til að spila á þó
nokkrum ættarmótum. Bæði heima í
Bárðardal og um sveitir Þingeyjarsýslu, lengst
fórum við inn í Hörgárdal.
Á árshátíðum harmonikufélagsins spiluðum
við þó nokkur ár. Það sem einkenndi okkar
spilamennsku var fjölbreyttur hljómagangur.
Tryggva var eðlislægt að skreyta lög með
fjölbreyttum hljómum, svo sumum þótti nóg
um.
Eyfirskir jeppamenn byggðu skála (í samvinnu
við fjallskiladeild Austur-Bárðdæla) á
Réttartorfu, seint á síðustu öld. Réttartorfa er
yst á Bárðdælaafrétt austan Skjálfandafljóts.
Þar eru haldnar þrettándahátíðir ár hvert.
Grillveisla, söngur, brenna og flugeldasýning.
Við Tryggvi vorum hljómsveit hússins
(húsband) í mörg ár. Okum suður yfir Suðurá,
hraun og Sandá, vorum þá komnir á
Réttartorfu. Gleðskapurinn stóð yfirleitt langt
fram á nótt.
Oftast voru einhverjir með okkur, einu sinni
landsþekktur tónlistarmaður, Diddi fiðla.
Einu sinni vorum við einir á ferð, þá var mikill
krapi í Stórakrika og í Sandárnesi, jeppamenn
komu á móti okkur á suðurleið. Mikið frost
var og héldum við að bíllinn flyti á krapinu á
bakaleiðinni svo við fórum einir, ekki tókst
það, bílinn festum við og urðum að ganga í
Greinarhöfundur Ljósmynd Sigrún Ólafisdóttir
rúman klukkutíma í skálann aftur. Þar
skriðum við í flet og sváfum til morguns. Þetta
var fyrir tíma farsímasambands.
Við áttum því láni að fagna að kynnast
eistneska Islendingnum Valmari Váljaots,
organista og Hvanndalsbróður. Hann spilaði
nokkrum sinnum með okkur og hjálpaði
okkur á ýmsa lund. Valmar dáðist mjög að
tónlistarhæfileikum Tryggva og sagði einu
sinni „ég vildi að ég hefði haft svona haus
þegar ég var í tónlistarnámi.“
Tryggvi lést árið 2010 eftir erfið veikindi.
Blessuð sé minning hans alla tíð.
Jónas Sigurðarson
Lundarbrekku