Harmonikublaðið - 15.09.2020, Side 18

Sumarsins 2020 verður lengi minnst fyrir
margra hluta sakir. Það varð ljóst snemma vors
að harmonikumótin voru í hættu og smám
saman gerði fólk sér ljóst að ekkert yrði td. af
landsmótinu í Stykkishólmi. Onnur mót fóru
sömu leið, nema hvað FHUR reyndi að halda
sitt mót á Borg i Grímsnesi. Lengi vel leit út
fyrir að það tækist. Búið var að raða niður
spilurum fyrir helgina og allt tilbúið. Oll
hljómflutningstækin voru komin austur á
þriðjudegi og á fimmtudeginum var ákveðið
að setja þau upp í félagsheimilinu. Þá kom
áfallið. Samkomubanni var aftur komið á
þannig að ekki var heimilt að halda dansleik
nema með svo ströngum skilyrðum að ákveðið
var að aflýsa þeim hluta mótsins sem vera átti
Smám saman bættist í hópinn og á
miðvikudagskvöldið var kominn dágóður
hópur harmonikuunnenda, sem lék og söng
í veðurblíðu sem entist fram eftir vikunni.
Þegar tekið var til við spilerí kom þetta frá
Friðriki
Uti virðist ekki hljótt,
ómur berst afspili.
Lagið tekið títt og ótt,
með tveggja metra bili.
Það urðu margir til að taka lagið í fortjaldi
Friðriks og síðar í fortjaldi Elísabetar formanns
FHUR. Þarna tóku lagið Elísabet, Erlingur
Helga, Gyða, Friðrik, Kristján Ólafs, Ingimar
Einars og undirritaður. Þegar ég hafði orð á
Það var hins vegar einlægur ásetningur allra
sem komnir voru á Borg að gera sem best úr
aðstæðunum og leika af fingrum fram það sem
eftir væri af helginni.
Friðrik frétti að ritstjórinn og frú væru að halda
upp á 23 ára brúðkaupsafmæli sunnudaginn
2. ágúst. Hann lýsti því svona.
Þau gefin voru saman s&tt,
er sjálfsagt aldrei splittast.
En efiirþetta þá var hœtt,
í Þrastaskógi að hittast.
Veður hélst þokkalegt mest alla helgina, þó
rigningarskvettu gerði eitt kvöldið. Þetta var
ekki í fyrsta skipti sem harmonikuunnendur
komu saman á Borg í sumar, en nokkrar helgar
Leikiií affingrum jram í tónleikatjaldinu
Dansinn stiginn á grasinu
Kátt á hjalla í formannstjaldinu. Kristján, Erlingur og Friðrik
Palli og Óli stilla saman. Alda Ltur sér vel líka
í félagsheimilinu. Gestir tóku að tínast að á
miðvikudeginum og eins og ávallt við þetta
tækifæri fór góður tími í að heilsast enda
margir ekki hist síðan í fyrra. Flestir voru af
höfuðborgarsvæðinu, en fljótlega varð fólk
vart við sex Dýrfirðinga, sem mættir voru.
Auk þeirra fjórir Þingeyingar sem mættu
snemma, staðráðnir í að missa ekki af neinu.
Einn þeirra var Friðrik Steingrímsson. Ég fór
til Friðriks þar sem hann var að koma
fortjaldinu upp, en það er engin smásmíði og
sagðist vera að kanna mætingu hjá
drykkjufélögunum. Stuttu seinna rétti hann
mér miða, þar sem eftirfarandi mátti lesa.
Engan hafði Friðjón frið,
fór að skoða trýnin.
Gekk á milli og merkti við,
mestu fyllisvínin.
18
því við Friðrik, að mér finndist spilararnir í
einu fortjaldinu vera að flýta sér óþarflega
mikið, fékk ég þessa kveðju fljótlega.
Það er runnið á þá <zði,
eitthvað því úr skorðum fer.
Hugsa meira um magn en gteði,
mennirnir ogflýta sér.
Fimmtudagsmorgunn heilsaði með bros á brá,
en blikur voru á Iofti miðað við fréttir af
veirunni. Boðað var til fundar í mótsstjórninni
um hádegi og öllu aflýst, tónleikum og
dansleikjum. Þetta var erfið ákvörðun, en
ekkert annað var í stöðunni. Þegar Friðrik fékk
fréttirnar varð honum að orði.
Enginn dansinn dunar hér,
drjúgar kosta fórnir.
Plúsinn viðþað eflaust er,
að ekki slitna skórnir.
í maí og júni var setið og spilað í blíðuveðri,
sem var nokkuð þaulsetið á Suðurlandinu fyrri
hluta sumarsins. Síðast komu harmoniku-
unnendur saman þar þriðju helgina í ágúst.
Friðjón Hallgrímsson
Ljósmyndir Siggi Harðar
Stuttu síöar fór að rigna á Borg