Harmonikublaðið - 15.09.2020, Síða 13

Hallgrímur og Kristín ásamt börnunum jjórum í heimsókn hjá Kaldal
Feðgar í Laugarásnum. Ritstjórinn lengst til vinstri, Aðalsteinn stóri bróðir í miðið og
HaUgrtmur Pétursson með nikkuna
Reykjavík að selja málningu. Nokkrum árum
eyddi ég í að fara um landið og selja bækur.
Eg á margar góðar minningar frá þessum
dögum. Sumar grátbroslegar. Einu sinni þegar
ég kom úr sölutúr úr Skagafirði, var ég spurður
á skrifstofu v\lmenna bókafélagsins hvort ég
gæti tekið til baka ritsafn Tómasar
Guðmundssonar, sem ég hafði selt fyrir
norðan. Ég sagði að það væri alveg sjálfsagt
og spurði af forvitni hver væri ástæðan. Jú,
kaupandinn var ekki læs. Ég heyrði því fleygt
að bóndi í Blönduhlíðinni hafi sagt þegar hann
frétti þetta: „Hvað gerir hann við okkur, sem
erum læs, þessi andskoti.11 A þessum ferðum
mínum um landið kynntist ég landinu, en á
Hoftúnum í Staðarsveit. I einum ógurlegum
norðanhvelli, en þeir koma eins og byssuskot
ofan af fjallinu fyrir ofan bæinn, hafi þakið
svipst af hlöðunni og fokið á haf út. Málningin
hafi hins vegar ekki haggast á þakinu. Það að
ferðast um sveitir landsins var einstaklega
skemmtilegt og á þessum ferðum eignaðist ég
marga vini og kunningja, sem ég hef jafnvel
ennþá samband við.
Harmonikuþættir í RUV
Einar Guðmundsson á Akureyri hringdi í mig
vorið 2007. Hann tjáði mér að þeir hjá SÍHU
væru að leita að einhverjum til að annast
harmonikuþátt í útvarpinu. Ég sagðist gæti
Föðurfjölskyldan mín er mjög áhugasöm um
tónlist. Þar eru margir sem hafa gaman af
tónlist og margir sem leika á hljóðfæri og
syngja. Faðir minn lék á tvöfalda harmoniku,
sem hann lærði á sem unglingur á Hellissandi
og var farinn að leika á dansleikjum mjög
ungur. Hann tók einnig þátt í stofnun
Breiðfirðingakórsins og söng með honum í
mörg ár. Eg var forfallinn Bítlaaðdáandi. Fór
í biðröð í Fálkann við Laugaveginn til að
eignast plöturnar þeirra og reyndar fleiri
hljómsveita. Þá voru hér haldnir tónleikar í
Austurbæjarbíói. Þar hlýddi maður á Hollies,
Kinks, Searchers, Swingin Blue Jeans og fleiri
frá Bretlandi. Þetta voru miklir sælutímar.
Vindbelgirnir á Þorrablóti í Breiðfirðingabúð 2016. Helgi Kristjánsson á gítar, Papa Vindbelgirnir í sumarbústaðnum í Grímsnesinu, við upptökur ágeisladisknum
jass á trommur og Hreinn Vilhjálmsson á bassanum
nokkurra ára tímabili kom ég við á flestum
sveitabæjum á landinu og á mörgum oftar en
einu sinni. Seinna átti ég eftir að fara á marga
þessara bæja og bjóða málningu.
Málningin haggaðist ekld!
Það er nauðsynlegt að vera hress og kátur í
sölumennskunni. Það nennir enginn að tala
við sölumann sem er á svipinn eins og prestur
sem er að tilkynna dauðsfall. Það kom jafnvel
fyrir að ég tók lagið fyrir kaupendurna.
Einhvern tíma átti ég að hafa mælt með
þakmálningu sem ég var að selja. Ég sagði að
þessi málning hafi verið á hlöðuþakinu í
reynt að láta mér detta einhver góður í hug.
„Það var nú ekki hugmyndin“, sagði þá Einar,
„við viljum fá þig til að gera þetta“. Mér fannst
hugmyndin galin í besta falli, en fékkst þó til
að hugsa málið. Eg var svo með þætti þetta
sumar og næsta og hafði mjög gaman af. Það
fór drjúgur tími í að setja saman þættina, en
þegar maður hefur gaman af einhverju, er alltaf
tími. Ég notaði geisladiska og plötur úr eigin
safni og hefði trúlega getað haldið áfram í tíu
sumur án þess að fara í útvarpssafnið.
Hvenær vaknaði áhugi á harmonikunni eða
tónlist yfirleitt?
Dansleiki sótti maður aðallega í
Breiðfirðingabúð við Skólavörðustíginn,
Glaumbæ og aðeins leit maður við í Þórskaffi
og víðar. I grúski mínu komst ég að því að
föstudaginn 8. september 1966 voru auglýstir
þrettán dansleikir í Reykjavík og sautján á
laugardeginum, þar af þrír með gömlu
dönsunum, Þórskaffi auglýsti opið öll kvöld,
já heimur versnandi fer. Nú reka menn upp
stór augu þegar þeir sjá auglýstan dansleik.
Fyrstu minningar mínar um harmoniku eru
þó frá því að Aðalsteinn eldri bróðir minn var
að læra hjá Karli Jónatanssyni upp úr 1952.
Hann náði góðum tökum á hljóðfærinu og
13