Harmonikublaðið - 15.09.2020, Blaðsíða 22

Litla harmonikuhátíðin
I vor eftir að við í FHUR aflýstum landsmóti
harmonikufélaga vegna covid 19 fór ég að velta
fyrir mér hvað ég myndi vilja gera í tilefni af
afmæli mínu 4. júlí sem hefði verið
landsmótshelgina og ég yrði því stödd austur
í Neskaupstað.
Þrír harmonikufélagar voru við æfingar í
Mjóafirði fyrstu vikuna í júní og ég hafði slegið
því upp í spjalli að þau væru mánuði of
snemma á ferðinni. Það stóð ekki á
undirtektum, þau mundu bara koma aftur
austur. Eg beið nú samt með að gera nokkuð
fyrr en ég var þess fullviss um að
þremenningarnir væru að koma og bjó þá til
viðburð sem fór ekki hátt til að byrja með því
covid var búið að hrella okkur öll og betra að
fara að öllu með gát. En svo fór að bætast í
hópinn og varð á annan tug manna sem mættu
á Austurlandið og þá var nú ekki annað að
gera en að gera dagskrá því auðvitað vildi ég
sem gestgjafi standa mig sem best.
Fimmtudaginn 2. júlí voru allir sunnangestir
mættir.
Daginn eftir klukkan 11 hittumst við út við
vita og gengum út í Páskahelli sem er hellisskúti
í fólkvangi Neskaupstaðar, utarlega við
Norðfjörð en þar er mikið fuglalíf og vinsælt
göngusvæði jafnt heimamanna sem og
ferðamanna. Sagt er að bóndi nokkur á Baklca
hafi einn páskadagsmorgun náð hami
selameyjar sem hann síðan giftist og eignaðist
með henni sjö börn. Selameyjan náði síðar
ham sínum aftur og hvarf í sæ til barna sinna
sjö sem hún hafði eignast áður en hún giftist
bóndanum. Einnig er sagt að nafnið kunni að
vera til komið vegna þess að á páskadagsmorgun
megi frá hellinum sjá sólina dansa á öldunum
þegar hún rís úr hafi fyrir mynni
Norðfjarðarflóans. Skapast hefur sú hefð hjá
Norðfirðingum að hittast klukkan sex á
páskadagsmorgun og ganga að hellinum.
Klukkan tvö söfnuðumst við saman við
kaffihúsið Nesbæ og spiluðum þar fyrir gesti
og gangandi í glaða sólskini. Um kvöldið var
svo ball á Hildibrand hótel. Ég var svo heppinn
að eigendur hótelsins höfðu kvöldopnun svo
hægt væri að halda ball en annars hefur verið
lokað á kvöldin síðan að covid tók völd. Fjórar
hljómsveitir voru mættar til leiks og riðu
félagar úr FHUN á vaðið svo tóku við
harmonikufrænkur. Þar á eftir Kristján
Olafsson og hefðarmeyjarnar og að Iokum
Hildur Petra og Jónas Pétur. Ballinu lauk svo
klukkan ellefu eins og covid-lög segja til um
og hef ég það fyrir víst að ef fólk passaði sig
ekki þá væri minnt á heimferð með bláum
ljósum þegar komið væri nóg, en ekki kom
þó til þess. En mestu stuðboltarnir héldu áfram
að skemmta sér á tjaldstæðinu og held ég að
við höfum sjaldan hlegið eins mikið af eigin
skemmtun og þarna.
Svo rann upp afmælisdagurinn 4. júlí bjartur
og fagur. Við hittumst við minnisvarða um
snjóflóðin og um þá sem látist höfðu í
snjóflóðum. Ég fræddi um það sem ég vissi
og um eigin lífreynslu sem er ákaflega
átakamikil fyrir barnssál.
Klukkan tvö mætti svo Stór-harmoniku-
fjölskyldan ásamt minni fjölskyldu og vinum
á pallinn í afmæliskaffi og auðvitað voru
hljóðfærin með og spiluðu þeir sem vildu og
nutu svo veitinganna.
Klukan sjö um kvöldið vorum við svo mætt í
sameiginlega máltíð í Beituskúrnum og þar
var ég búin að fá leyfi fyrir harmonikuspili.
Þar byrjuðu Kristján O, Úlfhildur,
Guðmundur Oli og Gústaf. Hildur Petra og
Jónas Pétur tóku svo við og enduðu dans- og
Það var upplagt að nota veðurblíðuna á Neskaupstað til að taka lagið
Norðfirðingar á Hildibrand, Gyða, Jón Bjarna, Ómar Skarphéðins og Guðmundur
Skúlason