Kirkjublaðið - 17.12.1945, Page 7

KIRKJUBLAÐIÐ JÓLIN 1945
5
Hermann Gunnarsson stud. theol.:
„Heims um
Senn nálgast jólin. Fyrstu jólin um margra ára
skeið, sem voldugustu þjóðir heimsins berast ekki á
banaspjót. Á undanförnum jólum hafa öldur haturs
og ómenningar skollið ómjúklega á saklausri alþýðu
manna. Á undanförnum jólum hefir öllu þjóðfélags-
legu öryggi verið ógnað sökum hefndarstarfsemi og
drottnunargirnd fárra einræðissinnaðra harðstjóra og
menningarfjenda, sem hafa metið framar eigin hags-
muni en hagsmuni alls þorra mannkynsins, kosið
fremur að þjóna sjúklegum hvötum sínum og eyði-
leggja menningarstarf margra alda en að hlífa mann-
kyninu við þeim hræðilegustu ógnum styrjaldar og
mannfórna, sem nokkru sinni hefir komið yfir það.
Engu hefir verið þyrmt. Konur og börn hafa verið
myrt, óhugnanlegur fjöldi heimila hafa verið lögð í
rústir, kirkjur hafa verið eyðilagðar og helgum hlut-
um kastað á glæ.
Og oss verður ósjálfrátt á að spyrja: Hafa þá
nokkurn tíma verið haldin jól í öll þessi ár? Hefir
ekki allt, sem er heilagt og fagurt, orðið að víkja
fyrir siðleysi og ómannúð ríkjandi styrjaldar? Það
er von vér spyrjum.
En þrátt fyrir allt hafa þó verið haldin jól ár hvert,
þótt jólagleðin hafi verið beizkju blandin. Þúsundir
manna og kvenna hafa á hverjum jólum þessara
% helg eru jóla
styrjaldarára mátt sjá á bak hjartfólgnustu ástvin-
um sínum, sem annaðhvort hafa fallið fyrir vopnum
óvina eða hlotið enn verri örlög.
Þúsundir manna og kvenna hafa hlotið svo djúp
sár, að enginn mannlegur máttur fær þau grædd,
sár, sem blæða án afláts nótt og dag. Og á allt þetta
hefir kirkjan, þjónn réttlætisins og boðberi hins eina
sanna málefnis, orðið að horfa á án þess að geta
hindrað það, þrátt fyrir góðan og einlægan vilja.
Nú er að vísu friður kominn á milli hinna stærstu
heimsvelda, dagur kominn eftir langa og heldimma
nótt. En þó er þessi dagur ekki laus við ský ófriðar
og hörmunga. Enn berast menn á banaspjót, og enn
eru flestar þjóðir heims flakandi í sárum.
Verkefnin eru alls staðar, sem bíða skjótra úr-
lausna dugandi kærleikshanda. Enginn má skerast
úr leik. Allir verða að leggja eitthvað af mörkum
til endurreisnar og eflingar friðarins, friðar milli
þjóða, friðar í hvers manns sál.
Þótt hugtakið — friður á jörðu — sé enn í óra-
fjarlægð er það þó markmiðið, sem stefna ber að...
Og nú, er vér hugsum til þessara jóla, minnumst
vér margs.
Þegar vetur ríkir í almætti sínu, og myrkur skamm-
degisins grúfir yfir láð og legi, koma jólin, til þess
að vér gleymum myrkrinu, og flytja birtu og yl inn
í hugi vora og beina þeim ofar öllu skammdegi.
Vér hugsum fyrst til hins sögulega atburðar, er
gerðist á jólanóttina, fæiðngu Jesú Krists. Þessi at-
burður flutti gleði og fögnuð fjárhirðunum, sem
gættu hjarða sinna, og enn flytur hann oss öllum
gleði og fögnuð gegn um aldaraðir. Og enn er jafn
bjart um þennan atburð sem hann hefði gerst í gær.
Enn óma raddir hirðanna skýrum rómi, er þeir
lofuðu og vegsömuðu guð fyrir komu frelsarans. Enn
lirífur gleðiboðskapurinn um komu hans oss á
vængjum fagnaðar og glæstra vona og flytur oss
nær sól og sumri.
Um sérhver jól endurhljómar sál vor raddir liðinna
ára og seiðir fram minningarnar um jól bernsku
vorrar, úr djúpum hugans. Vér minnumst án efa öll
jólanna sem fagurra stunda. Minningarnar bergmála
fagran söng og gleði, og vér tökum undir með lista-