Þingtíðindi Alþýðusambands Íslands ... - 13.11.2000, Qupperneq 106

þeim grundvallarmarkmiðum sem verkalýðshreyfingin hefur sett á oddinn og
jafnvel fjarlægt okkur frá þeim. Kerfið er ósamstætt og skortur er á samræm-
ingu. Breytingamar hafa meðal annars haft í för með sér að kostnaðarþátttaka
almennings hefur verið stóraukin á flestum sviðum, hækkun bóta verið kippt
úr sambandi við þróun lægstu launa og tekjutenging verið aukin.
Oftar en ekki eru breytingar gerðar án þess að afleiðingar þeirra séu nægi-
lega vel ígrundaðar. Mikið vantar á að þessar breytingar séu skoðaðar heild-
stætt og með tilliti til heildarmarkmiða velferðarkerfisins.
Þessar breytingar hafa bitnað harðast á þeim sem síst skyldi. Atvinnulaus-
ir og elli- og örorkulífeyrisþegar sem eingöngu hafa bætur frá hinu opinbera
hafa setið eftir öðrum sambærilegum tekjuhópum. Aukin greiðsluþátttaka hef-
ur haft í för með sér að þeir tekjulægstu hafa ekki efni á að nýta þjónustu vel-
ferðarkerfisins eins og þörf hefur verið á. Jafnframt hefur bamafólk með lág-
ar og millitekjur, elli- og örorkulífeyrisþegar orðið fyrir barðinu á auknum
tekjutengingum.
Mikill og almennur stuðningur er í samfélaginu við velferðarkerfið. Kann-
anir sýna að þjóðin er tilbúin að borga hærri skatta til að tryggja gott velferð-
arkerfi. Helsta ógnunin eru þær raddir sem vilja telja okkur trú um að við höf-
um ekki efni á velferðarkerfi sem tryggi öllum sömu réttindi, að við viljum
heldur lægri skatta en gott velferðarkerfi og að til séu töfralausnir til að trygg-
ja meira fyrir minna.
Skortur á fé til velferðarmála, biðlistar og aukin greiðsluþátttaka mega ekki
vera rök fyrir málstað þeirra sem vilja gera grundvallarbreytingu á íslenska
velferðarkerfinu. ASI mun berjast gegn því að komið verði á fót tvöföldu vel-
ferðarkerfi, einu fyrir þá sem hafa efni á að borga og öðru fyrir þá sem hafa
það ekki. Reynsla okkar og annarra þjóða er að ekki eru til neinar töfralausn-
ir í þessu sambandi.
Jafnréttisbaráttan og málefni fjölskyldunnar
Jafn réttur og jöfn tækifæri kvenna og karla til launa og starfa eru grundvall-
armannréttindi. Enn er langt í land með að jafnrétti og jafnir möguleikar kynj-
anna verði að veruleika. Til að bæta stöðu kvenna í samfélaginu og á vinnu-
markaði er mikilvægt að þær hasli sér völl á sem flestum sviðum. Jafnframt er
mikilvægt að afhjúpa og uppræta kynbundinn launamun á íslenskum vinnu-
markaði.
Mikilvægt er að konum og körlum verði gert mögulegt að samræma sem
best fjölskylduábyrgð og þátttöku á vinnumarkaði, óháð fjölskylduformi. Auk-
in fjölskylduábyrgð og möguleikar karla til að taka virkan þátt í umönnun og
104