Ský - 01.02.1998, Page 7

Liggur í loftinu
s
kringum 1950 var stofnaður djassklúbbur í New York sem
var skírður eftir einum stórmeistara djasssögunnar,
Charlie Parker, og hét Birdland. Djassklúbburinn Múlinn
sækir fyrirmynd sína að vissu leyti til hans, en hann var skírð-
ur eftir einum stórmeistara íslenskrar djasssögu, Jóni Múla
Amasyni.
Tómas R. Einarsson, tónlistarmaður er einn af forsvars-
mönnum Múlans. Hann segir að klúbburinn hafi orðið til fyrir
rúmu ári þegar 50 hljóðfæraleikarar settust niður með með-
limum Djassvakningar og tveimur meðlimum djassklúbbsins
Heita pottsins sem starfaði 1987-1990 í Duuz-húsi. Á þessum
fundi var kosin stjóm til þess að undirbúa dagskrá og rekstur
djassklúbbs. Um áramótin í fyrra var svo auglýst eftir um-
sóknum til tónleikahalds og í framhaldi af því sett upp 12 tón-
leika dagskrá í fyrravor. Og 11 tónleikar voru haldnir síðast-
liðið haust.
Aðspurður hvort íslenska djassþjóðin sé nógu stór fyrir
svona klúbb eða hvort starfsemi hans sé kannski trúboð sem
ekki sér fyrir endann á segir Tómas að hægt sé að svara báð-
um þessum spurningum játandi.
„Djassþjóðin er nógu stór og ansi mikil breyting á hvað
sterkum spilurum hefur fjölgað mikið. Margir þeirra hafa
numið lengi í Bandaríkjununm og núna eru einir fimm eða
Ekki
einangraður
sértrúar-
söfnuður
Múlinn yfirgefur Jómfrúna
og fer á Sólon íslandus
sex að læra í Hollandi. Það má vera að hópur spilaranna hafi
stækkað hlutfallslega meira en hópur áheyrenda. Það er engu
að síður augljóst að á þeim 10 til 15 árum sem ég hef haft
þetta að helsta áhugamáli, og starfi að djassmúsík undir ýms-
um formerkjum, hefur síast miklu meira almennt út í þjóðfé-
lagið heldur en áður.“
Af þessu má væntanlega draga þá ályktun að staða djassins
á Islandi sé sterkari en hún hefur verið áður, eða hvað segir
Tómas um það?
„Nú eru einfaldlega miklu fleiri sem sinna djassmúsík af
alvöru og setja hana framarlega á sinn verkefnalista. Það þýð-
ir að menn spila meira og það kemur meiri fjölbreytni út úr
því.“
Djass virðist hafa þau áhrif á fólk að annaðhvort verður
það svokallaðir „djassgeggjarar" eða það þolir hreinlega ekki
þessa tegund tónlistar. Tómas tekur heldur dræmt undir þessa
skilgreiningu.
„Þetta er að vissu leyti goðsögn. Djassgjeggaratalið minnir
um of á einangraðan sértrúarsöfnuð. Við eigum vissulega til
eldmóðinn en tónlist okkar höfðar líka til almennings þótt
margir sæki ekki kirkju nema endrum og eins.“
Um áramótin flutti Múlinn starfsemi sína frá Jómfrúnni og í Sölvasal á efri
hæðinni á Sólon Islandus. Þar verður djass öll fimmtudagskvöld fram í maí.
5