Ský - 01.02.1998, Blaðsíða 45

Þar sem lækirnir
eru hvítir
Það fyrsta sem slær íslending á ferð um Færeyjar er
vegimir. Hver einasti metri í þjóðvegakerfi lands-
ins er malbikaður og maður getur ekki annað en
fyllst aðdáun. Annars er það dálítið skrítið að koma
þangað í fyrsta skipti. Fyrst eftir að maður stígur út úr
flugvélinni er eiginlega eins og maður hafi alls ekki far-
ið neitt, sé enn á Islandi við einhvem fjörð eða vík sem
maður hefur komið í áður. En þessi tilfinning dofnar
fljótt þegar maður ferðast um eyjamar - þótt hún hverfi
reyndar aldrei alveg - því ólíkt fjölbreytilegu landslagi
Islands tekur einn fjörður við öðrum og ein vík við af
annarri í Færeyjum. Það er varla neitt undirlendi, aðeins
lág fjöll sem ganga misbrött í sjó fram. Og það em engar
ár í Færeyjum heldur bara lækir sem liðast ekki bláir um
heldur fmssast hvítir niður hlíðamar.
í miðju Atlantshafinu liggja Færeyjar,
óvarðan fyrin veðri og vindum.
Hvan sem maðun en staddun á
þessum litlu eyjum er aldrei lengna
en fimm kílómetnar að sjónum.
Jón Kaldal og Páll Stefánsson, Ijós-
myndari, heimsóttu Færeyjar.
43