Heilbrigt líf - 01.06.1942, Síða 11

af ljósmóður, sem konan ætlaði sér kannske alls ekki að
sækja til fæðingarinnar.
Frá því að fæðingadeild Landspítalans tók til starfa,
hefir verið til þess ætlazt, að þær konur, sem þar vildu
fæða, kæmu til eftirlits seinustu mánuði meðgöngu-
tímans. Þetta eftirlit hefir oft orðið til ómetanlegs gagns.
Og þó hefir það verið miklu minna en þurft hefði, og við
hefðum gjarna viljað vera láta. Eftirlitið hefir aðeins
verið einu sinni í viku; meiru hefir ekki verið hægt að
koma við. Fæðingadeildin sjálf hefir engu húsnæði á að
skipa, sem hægt væri að nota til slíks eftirlits, og því hefir
þurft að nota til þess skiptistofu og biðstofu handlæknis-
deildarinnar. Á því eru þó ýmis vandkvæði, sérstaklega
seinustu árin, þegar aldrei líður svo dagur, að ekki komi
þar fleiri eða færri slys til aðgerða, og rekst þá hvað á
annað.
Meðgöngukvillar eru hér ekki óalgengir, og sumir svo
alvarlegir, að erfitt er úr þeim að bæta, nema með'
spítalavist. Þessir sjúkdómar eiga helzt heima á sérstakri
deild fyrir vanfærar konur, sem víðast hvar er höfð í
sambandi við fæðingadeild. Hér í Reykjavík hefir verið
reynt eftir megni að taka við konum með alvarlega með-
göngusjúkdóma á fæðingadeildinni, og hafa þær því oft
tekið upp rúm fyrir fæðandi konum, stundum um langan
tíma hver kona. Að þessu er hinn mesti bagi og þó einkum
vegna þess, að illa fer á því að láta þessar konur og sængur-
konur liggja saman á stofu. En fyrir konurnar með með-
göngukvillana hefir varla verið í annað hús að venda en
fæðingadeildina. Aðrar spítaladeildir eru venjulega full-
setnar, og fjöldi sjúklinga bíður þar eftir sjúkrarúmi. En
deildirnar vilja ógjarna taka konur komnar að falli, og
eiga svo jafnvel von á því að geta ekki komið þeim af sér
á fæðingadeild, þegar að fæðingu kemur. Veiku, vanfæru
konurnar eru því hornrekur hér í Reykjavík og bráð nauð-
Hcilbrigt líf
9'