Heima er bezt - 01.09.2006, Blaðsíða 23

Thb Sincer Manufacturi.vc Companv’s
SE«' FA.MILY 6EIVUÍO MACHIXK.
P»ge a.
HighlyOniamented Machinc, on Iron Sund,
Bbck 'AValnui Tible, " Folding Covcr,"
Wítli Drawcr, Lock, &c., (Oilcd,) . . . ${4.00
HfghlvOrnaoicnlcd Mnchinc,On ItonSlind,
Black Walnut Table, " Folding Covci,"
with Drawcr, Lock, &c.. (Polished.) - - 83Æ0
—V.n which can be relied r» only whea chlsified lhn>uah our
PritKi|u1 or Drshch Qltrcefc, or níltnhulinx Agencirt.
The Sinc.er Manupacturing Companv’s
NKW I'AMILY SEWING MACniNE.
Pago 5.
The above cngraviug rcpicsents tbc ‘'Cabinet
Ca>e " vriili " Fotding Covet" opcn <or osc. Tlie
casc is on castors, ean be easily moved, and, by
simply lurning two thumU-sercws, may bc made
cip.il Olficr, j| Union Sqnnrc, N'. Y., or 16 ih« Rranch Office
Tiie Singkr Manukacturing Co.mpanv’s
N K'V í'AMZLY SEIV’IJfO MACIIINE.
Page 0.
1 lighly Oinamcmed Machinc, Ulack Wálnul
Cabinct Casc and " Folding Covcrwitli
Iliawors, Lock, &c., (Oiled), .... $IU0.<i0
llighly Ornamcnted Machine, Black Walnut
Cabinet Casc and “ Folding Covcr," with
Drawcrs, Lock, &c., (Poíished), - - - 105.00
■Hppty d< dciuot íot oor Machineo, iboirgh tnuch Im becn
.Intve l» incoeue cutr utonufaclnrluj fucitilie.. Much loore ir
nflCIOróeo. huilding neor nnet. ariilnc «f the l«n! machijlei}-.
nntt Ihc ocrrieci of ihc mu»P#killful nrlimno, in Ihe hope of
heiag nhle 10 nccepl propcwiliouo for ogcnciro, nhcre such nrc
ccppeocntetl Ihroushonl ihe civiliccá n >uM.
fékk sér nýjan. Það sem maður hennar
sagði, var í hennar augum eins og hverjir
aðrir saklausir draumórar.
III.
Elias Howe átti ekki langt að sækja það að
vera hugvitssamur og glöggur á allt, sem
vélar snerti og vélfræði. Nánir frændur
hans höfðu skarað fram úr í þeim efnum.
Einn þeirra, William Howe, teiknaði fyrstu
hengibrú, sem gerð var vestan hafs. Annar
frændi hans, Tyler Howe, fann upp að
hafa fjaðrabotna í rúmum.
Elías Howe var fæddur 9. júlí 1819 í
Massachusetts, skammt frá Boston. Þessi staður er
á austurströnd Bandaríkjanna, lítið eitt norðar en
NewYork. Faðir hans var bóndi, en búið lítið og
kostarýrt. Fjárhagur hans var því fremur örðugur,
þó bætti það úr skák, að hann átti og starfrækti
litla ullarverksmiðju, sem var honum notadrýgri
en landbúnaðurinn.
E. Howe var aðeins sex ára, þegar hann var
látinn fara að hjálpa til í verksmiðjunni. Aftur á móti var
lítið skcytt um skólanám hans. Var það jafnan látið sitja
á hakanum fyrir öðru. Þegar hann var ellefu ára átti að
lána hann einum nágrannabóndanum sem léttadreng um
tíma, en hann var þá ekki nógu hraustur til að vinna erfíða
landbúnaðarvinnu og fór aftur heim í ullarverksmiðjuna.
Starfið við vélamar þar hentaði honum mætavel.
Sextán ára að aldri fór E. Howe alfarinn heiman að, og
næstu árin vann hann hér og þar við ýmiss konar vélar,
þar á meðal í verksmiðju einni við smíði og uppsetningu
bómullarvinnuvéla. Þaðan fór hann sem fullnuma vélsmiður.
Um þetta leyti kvæntist hann, tæplega tvítugur að aldri.
E. Howe vann ekki lengi á sama stað að jafnaði. Bæði
húsbændur hans og vinnufélagar höfðu oftast fremur lítió
dálæti á honum. Öllum kom þó saman um, að hann væri
slyngur vélamaður, ágætur smiður, ólatur og ósérhlífínn í
bezta lagi. - En hann er mesti þverhaus og fer sínu fram, hvað
sem hver segir, en lætur annarra ráð eins og vind um eyrun
þjóta, sögðu félagamir, og það var þetta, sem
þeim gramdist mest í fari E. Howe, enda hafa
þessir eiginleikar aldrei þótt skemmtilegir hjá
neinum. Hvort það er sanngjarnt að áfellast
meðbræður sína fyrir þessar sakir, er annað
mál.
IV
Fyrsti fatnaður manna, að minnsta kosti í
köldum löndum, hefur óefað verið skinn
veiðidýra. Þó lærðu menn mjög snemma að
spinna þráð og vefa í dúka. En hvort sem
menn klæddust skinnum eða ofnum dúkum, var
fatnaðurinn jafnan í sundurlausum pörtum, sem
menn annað hvort hnýttu saman við í mittisstað
eða vörpuðu yfir herðamar og héldu að sér með
bandi eða belti um mittið.
I Suðurlöndum voru slík klæði notuð lengi
fram eftir öldum, jafnvel þar sem menning var á
háu stigi eins og til dæmis hjá fom-Grikkjum og
Rómverjum. En í norðlægari og kaldari löndum
var þörfin meiri til að verjast kuldanum. Þar fóru
menn því snemma að gera klæðnaðinn samfelldari með því
að festa þessa sundurlausu parta hvem við annan. Aðferðin
var í fyrstu sú, að göt voru stungin á jaðra skinnanna - eða
dúksins, þegar um vefnað var að ræða, þráður dreginn í
gegn um götin og partamir hnýttir saman. Þráðurinn var oft
strengur úr þörmum veiðidýranna eða annað þvíumlíkt.
En mennirnir lærðu fljótt hagkvæmari aðferðir til að gera
sér klæði. Þær framfarir vom mest að þakka litlu áhaldi,
sem menn uppgötvuðu endur fyrir löngu og enginn veit nú,
hver átti heiðurinn af í upphafí. Ahald þetta er saumnálin.
Með henni gerðu menn hvort tveggja í senn, stungu götin
og drógu saumþráðinn gegn um þau, og þar með hefst sú
mikilvæga starfsgrein, sem saumar nefnist.
A Norðurlöndum voru til saumnálar þegar á eiröld, bæði
úr beini og eir. Augað var á þeim miðjum.
Saumnálin hefur verið svo þörf og mikilvæg, að menn
hafa lagt sig mjög í framkróka til að endurbæta smíði hennar
og efnið í hana. Hefur það hvort tveggja smám saman orðið
Heima er bezt 447