Heima er bezt - 01.09.2006, Blaðsíða 21

ekki með hausinn á móts við lendina
á honum. I það sinn teygði hann sig
svo á skeiðinu að 8 fætur virtust vera
undir honum og pilsfaldurinn á reiðpilsi
móður minnar strauk götuna.
Það er ekki úr vegi að láta fljóta með
hér frásögn af því þegar faðir minn sótti
ljósmóðurina Steinunni Guðmundsdóttur
í Þorgeirsstaðahlíð, sem í daglegu tali
var nefnd Geirshlíð. Það er áður komið
fram að ég er fæddur 1931, í janúar. í
þann tíma voru mikil snjóþyngsli og
þungfært, tíðir hríðarbyljir og mjög
dimmir. Er birta tók af degi þann 15
janúar kom nágrannakona foreldra minna,
Elín Jóna Snorradóttir á Svalbarða,
að Oddstöðum, eins og hún hafði gert
vikurnar á undan til að hjálpa móður
minni við húsverkin. Þennan morgun var
veðurútlit ískyggilegt, kolsvartur bakki
á norðurhimni, illúðlegur í meiralagi. Er
Elín Jóna hugðist halda heim á leið að
Svalbarða um hádegisbil, var kominn
hríð, ekki mjög dimm í fyrstu en ágerðist
fljótt, svo að hún hætti við að fara. Leið
nú dagurinn fram yfir miðdegiskaffi. Var
þá sýnt að ég vildi komast í heiminn. Þá
var kominn iðulaus norðan stórhríð svo
ekki sá á hönd sér. Brá faðir minn við
og lagði á hesta sína, og var Bursti þar á
meðal, enda ætlaður undir ljósmóðurina
einhesta. Skemmst er af því að segja
að faðir minn hvarf út í hríðina kom
að Geirshlíð og tók Steinunni, sem var
með töskuna tilbúna, átti aðeins eftir
að klæðast reiðpilsinu og treyjunni. Á
ótrúlega stuttum tíma frá því að hann
hvarf út í hríðina af Oddstaðahlaðinu,
var hann kominn með ljósmóðurina
að Oddstöðum. Oð hún í bæinn og allt
að rúmi móður minnar, klakabrynjuð
með kuldaslóðann á eftir sér. Þá var ég
fæddur og búið að gera mér og móður
minni til góða. Sá Elín Jóna um það.
Er Steinunn sá að ég var fæddur og allt
virtist í lagi óskaði hún eftir því að fara
til baka í hvelli, sem var gert. Það eina
sem faðir minn sagði um þessa ferð var,
að hann hafði farið beinustu leið báðar
leiðir um svæði sem var kennileitalaust
með öllu og mýrar með keldum hér og
hvar, og þar á meðal þá alræmdu keldu
Miðskógskelda, svo betra var að vera
öruggur á stefnunni og vita hvar átti að
krækja fyrir ófæru og hvar ekki.
Ekki vildi faðir minn telja að
Bursti hefði verið eftir sig eftir þessa
ruddabrúkun, öðru nær. Móðir mín hafði
oft orð á því að sér hefði þótt innkoma
Steinunnar ljósmóður í baðstofuna,
klakabrynjuð eins og hún var, kuldaleg
í meira lagi.
Ritað í janúar 2006.
Stjarnfræðingar telja plánetur
í apríl-maí hefti „Heima er bezt“
nú í ár birtist eftir mig samantekt
um vanda stjarnfræðinga varðandi
fjölda reikistjarna í sólkerfi okkar.
Á alþjóðafundi stjarnfræðinga í
Prag var hinn 24. ágúst úrskurðað
að fullgildar plánctur eða reikistjörnur
í sólkerfínu skuli héðan í frá teljast
átta - Merkúríus, Venus, Jörðin,
Mars, Júpíter, Satúrnus, Úranus og
Neptúnus. Plútó var færður niður um
sess og telst nú smápláneta.
Örnólfur Thorlacius
Á léttu nótunum
í lítilli borg nokkurri kallaði
saksóknari sitt fyrsta vitni fyrir
í réttarhöldum, virðulega og
móðurlega, eldri konu. Hann sneri
sér að henni og spurði:
„Frú Birna, þekkir þú mig?“
Hún svaraði:
„Já, hvort ég þekki þig, Brynjólfur
Vilhjálmsson, ég hef þekkt þig
síðan þú varst lítill drengur og
hreinskilnislega sagt þá hefur þú
orðið mér til mikilla vonbrigða. Þú
skrökvar, heldur framhjá konunni
þinni, ráðskast með fólk og baktalar
það. Þú heldur þú sért mikill karl,
en þú hefur ekki einu sinni gáfur
til gera þér grein fyrir því að þú
munt aldrei ná neitt lengra en lélegur
dópsali. Já, ég þekki þig sko.“
Saksóknarinn var agndofa og vissi
ekki hvemig hann ætti að bregðast
við þessu, en brá svo á það ráð að
benda yfír salinn og spyrja:
„Frú Bima, þekkir þú verjand-
ann?“
Hún svaraði aftur:
„Ó, já ég geri það nú líka. Ég hef
þekkt Tómas Brjánsson síðan hann
var unglingur. Ég var vön aó passa
hann fyrir foreldra hans og hann
hefur líka valdið mér vonbrigðum.
Hann er latur, hleypidómafullur og á
við drykkjuvandamál að stríða. Hann
getur ekki myndað eðlileg tengsl
við nokkum mann og lögfræðistörf
hans er einhver þau lélegustu sem
þekkjast í öllu landinu. Ó, já, ég
þekki hann.“
Á þessari stundu lamdi dómarinn
hamrinum í borðið, krafðist þagnar,
og kallaði báða lögfræðingana að
borðinu til sín. Svo hvíslaði hann
hótandi:
„Ef annar hvor ykkarspyr hana
hvort hún þekki mig, þá mun sá
hinn sami verða tafarlaust dæmdur
í fangelsi fyrir lítilsvirðingu við
réttinn.“
Heima er bezt 445