Bænavikan - 22.11.1958, Qupperneq 11

ljós, að hjarta hans starfaði eðlilega. Hvorki
hjartað eða æðastíflun ollu vanlíðan hans,
heldur aðeins of hæg blóðrás og svo áhrif in-
flúenzunnar á aldraðan mann. I stað þess að
ráðleggja honum meðul, lagði Dr. White svo
fyrir, að hann tæki upp fyrri háttu og gengi
a. m. k. 1—2 mílna vegalengd á degi hverjum.
Áður en tíu dagar voru liðnir, hvarf bólgan úr
fótleggjunum, og nú eftir þrjú ár er hann
mjög heilsugóður. Styrkurinn kemur við þjálf-
un. Ef við notum hæfileikana, sem Guð hef-
ur gefið okkur, munu þeir aukast. „Þeir, sem
gera ekkert fyrir málefni Guðs, munu ekki
vaxa í náð og þekkingu á sannleikanum. Mað-
ur, sem leggst niður og neitar að hreyfa limi
sína, myndi brátt missa allan mátt til að nota
þá,“ (C.T. 517) segir Str. White. Sama máli
gegnir með hinn kristna, ef hann notar ekki
þá hæfileika, sem Guð hefur gefið honum, get-
ur hann ekki vaxið upp til Krists, heldur miss-
ir hann þann mátt, sem hann þegar hafði.
„Hann verður andlegur krypplingur. Það eru
þeir, sem reyna að hjálpa öðrum af kærleika
til Guðs og meðbræðra sinna, sem verða stað-
fastir, styrkir og grundvallaðir í sannleikan-
um.“ (Sama bók 517.) Ennfremur, „Margir,
sem játa kristna trú, hafa andlegar meltingar-
truflanir. Þeir eru heimatilbúnir öryrkjar, og
andleg veiklun þeirra er bein afleiðing eigin
ófullkomleika. ... Þeir eru slakir þjónar, sem
gera sjálfir ekkert, en geti þeir fundið ein-
hverja galla hjá öðrum, eru þeir athafna- og
áhugasamir. Kristinn maður, sem ekkert að-
hefst, getur ekki haldið heilsu. Andleg veik-
indi eru afleiðing vanræktrar skyldu. ... Það
er aðeins eitt, sem megnar að lækna andlega
leti, og það er starf, starf fyrir þá, sem þarfn-
ast hjálpar ykkar.“ Testimonies 4. b. bls. 235,
236. „Þeir, sem samstarfa ekki með Kristi að
frelsun sálna og kappkosta ekki að þóknast
Guði, munu ekki öðlast mikið andlegt vöðva-
afl. Við þurfum stöðugt að nota máttinn, sem
við höfum, svo að hann stælist og aukist.“
(Sama bók 75.) Eftir því sem hinn kristni vex
og þroskast, því meira notar hann hæfileikana,
sem Guð hefur gefið honum. Lögmál kær-
leikans krefst þess, að líkami, andi og sál séu
helguð starfi fyrir Guð og meðbræður okkar.
Þetta starf er ekki aðeins öðrum til blessunar,
heldur veitir það okkur sjálfum ríkulega
blessun.
„Guð kallar þá, sem eru andvaralausir íZíon,
í söfnuðinum, til að hef jast handa. ... Hann
þráir bænrækna og trúa starfsmenn, sem sá
sæði sannleikans.“ Og þetta er blessunin, sem
þeir hljóta, er starfa fyrir hann. „Þeir, sem
starfa þannig, munu komast aö raun um, að
reynslurnar, sem þeir þola með einbeitni í
nafni og mætti Jesú, veita trúarfestu og hug-
rekki.“ (Sama bók.) Að sigrast á reynslum,
þrengingum og vonbrigðum er merki um
kristilegan vöxt og þroska. Margir safnaðar-
meðlimir eru svo tilfinninganæmir, að þeir
missa löngun til að sækja kirkju vegna ein-
hvers smávægilegs misskilnings, og að lokum
missa þeir ekki einungis áhugann fyrir kristi-
legum samkomum, heldur einnig kærleikann
og trúna á Guð. Þeir, sem taka þátt í safn-
aðarstarfinu á virkan hátt, eru svo önnum
kafnir, að þeir hafa lítinn tíma til að gagnrýna
eða missa kjarkinn vegna einhverra smámuna.
Með því að taka þannig þátt í ýmsum grein-
um starfsins og gegna með trúmennsku
ábyrgðarhlutverkum sínum, öðlast þeir styrk
til að framkvæma þau störf, sem þeim kunna
síðar að vera falin, en þeir, sem starfa ekkert
fyrir Jesúm, verða magnlausir og munu ekk-
ert endurgjald hljóta að lokum. Vanmegna
hendur munu ekki geta haldið sér í hinn Al-
máttka, og skjögrandi hné þeirra munu ekki
geta haldið þeim uppi á degi neyðarinnar.
„Markmið kristilegs lífernis er, að bera
ávexti.“ Christ’s Object Lessons, bls. 67. En
það er engra ávaxta að vænta hjá þeim, sem
hugsa aðeins um sjálfa sig. Gleymið sjálfum
ykkur og reynið að hjálpa öðrum. „Tala um
kærleika Krists, seg frá gæzku hans. Ger
skyldu þína, þegar hún gerir vart við sig. Ber
sáluhjálp annarra fyrir brjósti, og leitastu
við að bjarga hinu týnda eftir því sem í þínu
valdi stendur. Þegar þú öðlast anda Krists, —
anda óeigingjarns kærleika og starfs fyrir
aðra, — muntu vaxa og bera ávöxt. Gjafir
andans munu þroskast í lunderni þínu. Trú
þín mun aukast, sannfæring þín dýpka og kær-
leikur þinn fullkomnast. Þú munt stöðugt end-
urspegla mynd Krists í öllu, sem er göfugt og
gott ... “ Sama bók, bls. 68.
„Strax og ávextirnir koma í ljós, tekur hann
sigðina, því að uppskerutíminn er kominn."
Kristur bíður eftir því með innilegri þrá, að
hann sjálfur opinberist í söfnuði sínum. Þegar