Bænavikan - 22.11.1958, Page 27

— 27 —
Lestur föstudagsins 28. nóvember 1958.
Vcgna þeisara tímn
EFTIR THEODORE LUCAS.
Það eru ekki lítil forréttindi, að vera uppi
á okkar dögum. Það er einstakt tækifæri, sem
ættfeðurnir, spámennirnir og postularnir
þráðu, en fellur nú okkar kynslóð í skaut, að
geta fylgzt með atburðunum, sem miða að
fullkomnun Guðs eilífu ráðsályktunar.
Á hverri örlagastund mannkynssögunnar
hafa komið fram ungir menn og konur með
óvenjulega hæfileika og óþekktan mátt. Stór-
viðburðir skapa ávallt mikilmenni í fylkingu
æskunnar, og þannig mun það einnig verða á
mestu örlagastund heimsins. Ungt fólk, sem
hefur helgað Guði líf sitt, mun verða snortið
af alvöruþunga þessara tíma, til að sýna hetju-
dáð og sjálfsfórn, sem á sér enga hliðstæðu í
mannkynssögunni. Þungi lokabaráttunnar
mun geta af sér göfugustu syni og dætur jarð-
arinnar.
Einmitt vegna þessara tíma kemur kall
Guðs til hvers æskumanns og konu, eins og
það kom til Ester drotningar, þegar Ahasver-
us ógnaði þjóð hennar. ,,Hver veit nema þú
sér til ríkis komin einmitt vegna þessara
tíma?“ Með undirferli hafði hinum óguðlega
Iiaman tekizt að koma konunginum til að gefa
út lög, sem leyfðu að Gyðingar yrðu deyddir.
Þetta var mikil örlagastund fyrir þá. Einasta
von þeirra var, að vægðarbeiðni hinnar fögru
drottningar yrði heyrð. Með því að Ester var
Gyðingur, þótt hún væri drottning Persaríkis,
gerði hún sér grein fyrir, að Guð hafði valið
hana til þess að framkvæma einmitt þetta
ætlunarverk. Hún tók sér ábyrgðina á herðar
með djörfung, þó að hún áynni sér e. t. v. van-
þóknun og jafnvel dauða með því að ganga
óboðin fyrir konung. ,,Ef ég á að farast, þá
ferst ég,“ sagði hún og hélt ótrauð áfram að
gegna hlutverki sínu. Þessi hætta, sem vofði
yfir þjóð hennar, kom henni til að vinna göf-
ugt verk, og Guð kom frelsun til vegar fyrir
fólk sitt.
Þegar augu Drottins skima fram og aftur
um alla jörðina í leit að þeim, sem kunna að
aðhyllast hann, nema þau aftur og aftur staðar
á hinum kjarkmiklu ungu nútímamönnum og
hinum hugsandi ungu nútímakonum. Ungu
vinir, Guð þráir, að þið gefizt honum af heilum
hug. Hann hefur mikið ætlunarverk handa
ykkur til að framkvæma, sem krefst dirfsku,
hugrekkis og mikils þolgæðis. Það er í fylk-
ingum ykkar, sem hann sér sterkustu kapp-
ana, er munu halda nafni hans á lofti, þótt
himnarnir farist.
Guð felur æskulýð sínum að flytja öllu
mannkyninu síðasta viðvörunar- og frelsis-
boðskap sinn. Það er ykkar verk að koma
mönnum og konum hvarvetna í heiminum í
skilning um raunverulega merkingu þessa al-
varlega tíma af öllum þeim mætti, sem ykkur
er gefinn, bæði í ræðu og riti, með prédikun og
heimsóknum, með kristniboðsstarfi og út-
breiðslu bókmennta.
Guð vill, að þið birtið mönnunum kærleika
hans og komið þeim á rétta leið og til að
þjóna honum af öllu hjarta, með því að sýna
hinum fátæku, sjúku og þurfandi kærleiks-
ríka þjónustu. Guð kallar æskumenn nútím-
ans vissulega til göfugs ætlunarverks. Allir,
sem gefast honum og taka sér stöðu hans
megin af heilum hug, ákveðnir í að berjast
fyrir málstað hans, þrátt fyrir hvers konar
andstreymi, og halda fast við boð Guðs og
trúna á Jesúm, hvað sem það kostar, munu
komast að raun um, að hann virðir trú þeirra
og hugrekki.
Þegar ungi og ríki hefðarmaðurinn kom til
Jesú og talaði við hann um veg lífsins, er okk-
ur sagt, að þegar Jesús horfði á hann, hafi
honum farið að þykja vænt um hann. Hann
hélt boðorðin eftir beztu vitund. Jesús laðaðist
að þessum göfuga, sterka og heiðarlega unga
manni og gladdist yfir hreinu og fögru lund-