Bænavikan - 22.11.1958, Qupperneq 31

— 31 —
á gjöf Krists til þessa seka heims í hverri
ræðu. Það er engin furða, þó að hjörtu manna
hafi ekki snortizt af sannleikanum, þegar
hann er prédikaöur á kaldan og líflausan hátt.
Það er ekkert undarlegt, þó að trúin hafi
skjögrað frammi fyrir loforðum Guðs, þegar
prédikararnir og starfsmennirnir hafa látið
það hjá liða að tala um Jesúm í sambandi við
lögmál Guðs. Hversu oft hefðu þeir ekki átt
að uppörva fólkið með því að segja, að ,,Hann,
sem ekki þyrmdi sínum eigin syni, heldur
framseldi hann fyrir oss alla, hví skyldi hann
ekki líka gefa oss allt með honurn?" Róm.
8, 32.
Satan er ákveðinn í því, að menn skuli ekki
koma auga á þann kærleika, sem kom Guði
til að gefa son sinn eingetinn til að frelsa
glatað mannkyn; því að það er gæzka Guðs,
sem leiðir menn til iðrunar. Ó, hvernig getur
okkur tekizt að kynna heiminum hinn djúpa
og dýrðlega kærleika Guðs? Við getum ekki
skýrt hann til fulls nema með því að segja:
„Sjáið hvílíkan kærleika faðirinn hefur auð-
sýnt oss, að vér skulum kallast Guðs börn!“
Segjum við syndarann: „Sjá, guðslambið, er
ber synd heimsins." Með því að tala um Jes-
úm sem fulltrúa föðurins, getum við eytt
skugganum, sem Satan hefur varpað á veg
okkar, til þess að við getum ekki séð miskunn
og mildi hins óendanlega kærleika Guðs eins
og hann birtist í Jesú Kristi.
Lítið til krossins á Golgata. Hann er sígild
trygging fyrir óendanlegum kærleika og ómæl-
anlegri miskunn hins himneska föður. Ó, að
allir iðruöust og gerðu hin fyrri verkin. Þegar
söfnuðurnir gera það, munu þeir elska Guð af
öllu hjarta og náunga sína eins og sjálfa sig.
Efraím mun hætta að öfunda Júda, og Júda
mun ekki egna Efraím til reiði. Þá mun öll
misklíð hverfa, og háværar þrætur ekki heyr-
ast lengur innan landamæra Israels. Vegna
þeirrar náðar, sem Guð gefur öllum endur-
gjaldslaust, munu þeir leitast við að uppfylla
ósk Krists um að lærisveinar hans verði eitt,
eins og hann og faðirinn eru eitt. Friður, kær-
leikur, miskunnsemi og góðvild munu verða
ríkjandi öfl sálarinnar. Kærleikur Krists mun
verða aðal umræðuefni hverrar tungu, og vott-
urinn trúi og sanni mun ekki framar segja:
„Það hefi ég á móti þér, að þú hefir fyrirlátið
þinn fyrri kærleika.11 Fólk Guðs mun hvíla i
Kristi, kærleikur Krists mun opinberast og
einn og sami andi mun stjórna hjörtum allra,
endurskapa alla í Krists mynd og steypa öll
hjörtu í sama móti. Allir munu sameinast í
Kristi eins og lifandi greinar á hinum sanna
vínviði. Kristur mun dvelja í hverju hjarta,
stjórna, hugga, helga og birta heiminum ein-
ingu fylgjenda sinna og votta með því, að hinn
síðasti söfnuður sé gæddur himnesku umboði.
Með einingu hins kristna safnaðar mun það
sannast, að Guð hafi sent heiminum son sinn
eingetinn.
Þegar fólk Guðs verður eitt í Andanum, mun
öllum faríseahætti og sjálfsréttlæti, sem voru
syndir Gyðingaþjóðarinnar, verða útrýmt úr
hjörtum þess. Stimpill Krists mun verða á
hverjum einstökum lim líkama hans, og fólk
hans mun verða eins og nýir belgir, sem hann
getur hellt nýju víni á, og nýja vínið mun ekki
sprengja belgina. Guð mun opinbera leyndar-
dóminn, sem legið hefur í þagnargildi frá
eilífum tíðum. Hann mun gera það kunnugt,
„hvílíkur er dýrðar-ríkdómur þessa leyndar-
dóms meðal heiðinna þjóða, sem er Kristur
meðal yðar, von dýrðarinnar. Og hann boðum
vér, er vér áminnum sérhvern mann og fræð-
um sérhvern mann með allri speki, til þess að
vér getum leitt hvem mann fram fullkominn
fyrir samfélagið við Krist; og í því skyni á ég
líka í striti og baráttu eftir þeim mætti, sem
kröftuglega verkar í mér.“ Kól. 1, 27—29.
Jesús kom til þess að gera mannssálina
hluttakandi að Heilögum anda, sem veitir
kærleika Guðs inn í hjartað; en það er ógern-
ingur að veita þeim mönnum hlutdeild í Heil-
ögum anda, sem eru staðnaðir í hugmyndum
sínum og hafa komið kennisetningum sínum
í fastar og óhagganlegar skorður, sem fylgja
hefð og mannaboðum eins og Gyðingarnir á
dögum Krists. Þeir voru mjög nákvæmir í
öllum trúarsiðum og fylgdu reglum sínum
stranglega, en þeir voru snauðir af lífsorku
og trúarlegri guðrækni. Kristur lýsti þeim,
sem skrældum húðum, sem þá voru notaðar
til að búa til flöskur eða belgi. Það var ekki
hægt að setja boðskap Krists í hjörtu þeirra,
því að það var ekkert rúm fyrir hann þar, þeir
gátu ekki verið nýju belgirnir, sem hann gat
hellt hinu nýja víni sínu á. Kristur varð að
leita annað en meðal fræðimanna og Farísea
að nýjum belgjum fyrir lifandi og sannleiks-