Heimili og skóli - 01.03.1949, Blaðsíða 16

36
HEIMILI OG SKÓLI
með þeim árangri, að ekkert er Iært
til hlítar, sem þeim gæti orðið að not-
um í lífinu, sem þau gætu byggt á
seinna hagnýtt störf. Það munu áreið-
anlega allir vera mér sammála um,
að betra sé að þau kunni vel 4 undir-
stöðuatriðin í reikningi og kunni að
notfæra sér þau, heldur en þau þvælist
um öll reikningsheftin án þess að
skilja nokkuð, að þau hafi aðeins nasa-.
sjón af öllu, en kunni ekkert að gagni.
Slíkt nám er auk þess stórskaðlegt fyr-
ir nemendurna. Þeir missa áhugann
fyrir náminu, þegar þeir ráða aldrei
við viðfangsefnin, og það sem verra
er, þeir venjast á yfirborðslærdóm,
sem óheppilegur er fyrir líf þeirra og
störf í framtíðinni. Sama gildir um
ýmsar aðrar námsgreinar.
Sérdeildir, eins og ég hef hér rætt
um, er auðvelt að starfrækja við alla
stærri skóla landsins, og nóg viðfangs-
efni mun vera fyrir hendi. Mér er
reyndar sem ég heyri mótbárur sumra
foreldra, ef barnið þeirra á að fara í
„tossabekk", eins og slíkar deildir
yrðu kannske kallaðar á meðal barn-
anna, en ég er að vona, að flestir
þeirra komi auga á, að aðeins er verið
að gera það, sem barninu þeirra er
fyrir beztu. Að hægt sé að sýna þeim
fram á, hvernig ná megi notadrýgst-
um árangri, og að keppikeflið sé ekki
að hafa lesið svo og svo margar bæk-
ur í náttúrufræði t. d., heldur, að
barnið læri vel og af ánægju, svo mik-
ið, sem því er mögulegt að taka á móti
og „melta“.
En þá eru eftir hinir hóparnir, sem
ég áður nefndi, og líka þyrftu sinn-
ar sérkennslu. Bezta lausnin til að
byrja með væri sú, að stofna við einn
eða fleiri skóla svokallaða athugunar-
bekki (Beobachtungsklassen). Þangað
væri hægt að safna saman ca. 15 nem-
endum úr einum aldurflokki, nem-
endum, sem af einhverjum ástæðum
væru til trafala í sínum bekk. Slíkt
væri auðvitað gert í samráði við við-
komandi bekkjarkennara, skólastjóra
og foreldra, og stuðst við prófeink-
unnir og umsögn kennarans um nám-
afköst og hegðun viðkomandi nem-
enda.
í þessum athugunarbekkjum þarf
kennarinn að vera sjálfráður um efn-
isval og kennsluaðferðir, skiljanlega
þó í samráði við skólastjóra og með
samþykki hans. Hann þarf líka að láta
læknisskoða nemendur sína nákvæm-
lega og láta greindarprófa þá, eða
gera það sjálfur, sem gæti gefið hon-
um tækifæri til að athuga starfsgetu
og starfaðferðir þeirra.
Það væri svo verkefni kennarans
jafnframt kennslunni, að gera grein
fyrir, hve lengi hver nemandi ætti að
vera í athugunarbekknum, og hvað
bezt væri að gera fyrir hvern og einn.
Gæti þar margt komið til greina. Hin
lélegu námsafköst gætu t. d. stafað af:
1. Gáfnatregðu eingöngu. Þau börn
tilheyrðu sérdeildunum.
2. Veikindum, og eftir viðeigandi
læknisaðgerðir, eða eftir að þau
hefðu náð sér eftir veikindi sín,
væru þau fær um að fylgja aftur
kennslu í sínum bekk.
3. Gáfnatreg^u á sumum sviðum,
barnið gæti t. d. ekki lært að lesa.
Þá þyrfti að komast fyrir af hverju
það væri. Kannske væri fljótlega
hægt að bæta úr því, og barnið flutt
aftur í normalbekk.