Heimili og skóli - 01.12.1950, Blaðsíða 16

132
HEIMILI OG SKÓLl
Utarlega í borginni stóð lítill og
hrörlegur kofi. Það var eitthvað svo
einkennilegt að sjá hann þarna hjá
öllum stóru húsunum. Hann stóð
þarna eins og einhver framandi gest-
ur, eins og umkomulaus fátæklingur
meðal stórmenna. Hann átti ekki
heima þarna; þó stóð hann þarna,
líklega fyrir einhverja tilviljun, kann-
ske fyrir náð þeirra, sem með völdin
fóru. Það var enginn hátíðasvipur
yfir þessum kofa í kvöld. Þar var eng-
in ljósadvrð, engin viðhöfn. Daufa
skímu lagði út um lítinn glugga á
stafninum. Það bar þó vott um, að
þarna byggju einhverjar lifandi verur.
Þykkt snjólag lá á þakinu og allt í
kringum kofann. Þar hafði hvorki
verið mokað né sópað, eins og á hin-
um uppljómuðu götum borgarinnar.
En í kringum kofann var þó líf, ó-
venjulega mikið líf. Þar voru svangir
smáfuglar, sem virtust hafa nóg að
tína í svanginn. Þarna hlaut því ein-
hver að búa, sem mundi eftir litlum,
svöngum smáfuglum í öllu jólaann-
ríkinu. Hér voru kannske engin jól.
Kannske bjó hér einhver heiðingi eða
sérvitringur, sem ekkert hugsaði um
blessuð jólin. Það var svo sem ekkert
líklegra. Það var nóg til af slíku fólki.
En fyrst við erum á annað borð kom-
in á þennan einmana stað, verðum
við að fá að vita eitthvað meira um
þennan kofa og íbúa hans. En við
skulum gæta þess að trufla ekki. Það
eru þó jól í kvöld, og jafnvel íbúar
í litlum og hrörlegum kofa eiga rétt
á að fá að vera í friði fyrir forvitnum
augum. Já, við skulum hafa hljótt.
í kofanum er aðeins eitt lítið her-
bergi, lítið eldhús og svolítil geymslu-
kompa. Þetta er öll íbúðin. Það er
ekki heldur ríkmannlegt um að litast
þar inni. Allt er fátæklegt, en þó
hreinlegt. Allt er sópað og prýtt. Jú,
hér eru einnig jól, það er auðséð á
öllu. Gamall kertastjaki úr kopar
stendur á litla borðinu. Hann er
spegilfagur, og er auðséð, að hann
hefur verið fægður nýlega. Þessi kerta-
stjaki er líka ekki tekinn fram nema
einu sinni á ári, — á jólunum, en nú
er hann líka svo skínandi fagur, að
það væri engin skömm að því að láta
hann standa á sjálfu háaltari kirkj-
unnar. í stjakanum er mjallhvítt kerti,
en það hefur ekki verið kveikt á því
enn. Annað sést ekki í herberginu,
sem geti bent á, að það séu komin
heilög jól. Engar jólagjafir, ekkert
jólatré, engin viðhöfn. Jú, — hægra
megin við kertastjakann liggur gam-
alt nýjatestamenti, en vinstra megin
við hann er gömul og snjáð sálmabók.
Nýjatestamentið er opið, og á opn-
unni, sem upp snýr, er Lúkasarguð-
spjall, 2. kapítuli. Jú, hér voru áreið-
anlega jól, þótt fátækleg væru. Það
gat enginn heiðingi haft svona við-
búnað í kvöld.
Tvö rúm voru í herberginu; einn-
ig þau voru fátækleg en hreinleg, þá
voru þar nokkur fátækleg húsgögn.
Enginn maður var í herberginu. Fram
af þessari litlu stofu var enn minna
eldhús. Á stóli framan við litla elda-
vél situr gömul kona og horfir inn í
glæðurnar. Hún er hvít fyrir hærum,
göfugmannleg á svip, en raunir og
erfiðleikar margra áratuga höfðu rist
rúnir sínar á andlit hennar. Þó er þar
engan raunasvip að sjá. Yfirbragð