Heimili og skóli - 01.12.1950, Blaðsíða 19

HEIMILI OG SKÓLI
135
þína fyrir gjöfina, — jólagjöfina.
Amma þín er góð kona. Hún er eins
og-----hún er lík — Jesú“.“
Gamla konan brá svuntuhorninu
sem snöggvast Aipp að augunum og
og þagði dálitla stund. Þetta var eitt-
hvað svo óvænt, sem veiki drengurinn
sagði. Hvílík fjarstæða! Ja, það sem
börnunum getur dottið í hug!
,,Jæja, þetta er nú allt gott, dreng-
urinn minn. Nú getum við farið að
halda okkar jól.“
,,Já, amma, við getum það.“
Gamla konan stóð hægt á fætur,
sótti jólafötin þeirra og lagði þau á
rúmin. Eftir litla stund voru þau
bæði komin í sparifötin. Að því búnu
kveikti amma á kertinu, og þá voru
jólin komin í kofann þeirra. Einnig
þar voru haldin heilög jól.
„Nú lesum við jólaguðspjallið,"
sagði amma og settist á rúmið sitt.
„Ég er orðin svoddan ræfill, að ég
treysti mér ekki til að fara í kirkju.
En guð heyrir líka til okkar hér,
drengurinn minn.“
Hún tók gleraugun sín ofan af
hillu og nýjatestamentið af borðinu.
„Vilt þú lesa jólaguðspjallið, vinur
minn?“ sagði amma og leit á dreng-
inn.
„Nei, ég vil heldur að þú gerir það.
Ég vil helzt, að þú segir það sjálf,“
mælti drengurinn, ..Þú segir það svo
vel. Ég sé það allt fyrir mér, þegar þú
segir frá.“
„Jú, ég get gert það, ég held, að ég
kunni það,“ sagði gamla konan. Hún
lagði nýjatestamentið í kjöltu sér, og
svo kom sagan. — Það var satt. Það
varð allt lifandi, þegar amma sagði
frá. Jósef og María, fjárhirðarnir,
hjörðin þeirra, engillinn, já, allur
englaskarinn, og síðast en ekki sízt,
litla jólabarnið í jötunni. Þau sáu
þetta allt, gamla konan og litli dreng-
urinn. Þau heyrðu óminn af fagnaðar-
söngvum englanna. Þau sáu birtuna.
Já, þeim fannst birta drottins ljóma
í litla kofanum þeirra. Hér voru sann-
arlega lieilög jól. Drengurinn hlustaði
hugfanginn. Honum fannst sagan of
stutt.
„Segðu meira, amma, segðu meira,“
sagði hann. Og amma hélt áfram að
segja frá. Hún sagði frá uppvexti Jesú
og starfi. Atburðirnir liðu fram hjá
eins og myndir á tjaldi, fagrar og
yndislegar, og djúpur friður fyllti
litla kofann, fyllti sál litla drengsins.
Amma þagnaði andartak, því næst
fór hún með bæn. Að lokum söng hún
jólasálm með titrandi rödd, og litli
drengurinn raulaði með. Því næst
varð þögn.
Kling-kling-kling! — Kling-kling-
kling! — Kling-kling-kling!
Daufur ómur af fjarlægri klukkna-
hringingu barst út fyrir borgina.
Guðsþjónustunni í kirkjunni var lok-
ið. Kirkjugestirnir gengu hljóðir og
hátíðlegir út úr kirkjunni. Þetta liafði
verið hátíðleg guðsþjónusta. Það var
gott, að þeir höfðu ekki setið heima.
Þeir höfðu gert skyldu sína. Já, kirkju-
gestirnir héldu ánægðir heim til sín.
Heim í jólafagnaðinn, jólagleðina.
Sumir voru í skrautlegum bifreiðum,
aðrir gengu, og þeir voru miklu fleiri.
Ríki maðurinn í........götu hafði
einnig verið í kirkju með konu sinni
og einkasyni. Hann var einnig ánægð-
ur, hafði góða samvizku. Það hafði
verið mikið að gera við verzlunar-