Heimili og skóli - 01.08.1962, Page 31

HEIMILI OG SKÓLI
83
treystn ekki mikið á fyrirhyggju okk-
ar.“
Daginn, sem von var á drengnum
með flugvélinni, óku hjónin til flug-
vallarins Idlewild hjá New-York til
þess að sækja hann. En á meðan frú
Newhall sat inni í biðsalnum með
kóreanska orðabók í hendinni, varð
hún skyndilega áhyggjufull. „Hvað er
það eiginlega, sem við höfum hætt
okkur út í?“ spurði hún sjálfa sig.
Á sama andartaki var tilkynnt í há-
talara að flugvélin væri lent. Litlu
síðar kom þreytuleg kóreönsk kona
inn í salinn og leiddi dökkhærðan
dreng við hlið sér.
„Hann var áreiðanlega sá minnsti
átta ára drengur, sem ég hafði séð,“
segir frú Newhall. „Hann var ákaflega
magur og andlit hans var allt bólu-
grafið, en um það hafði ekkert verið
sagt. Það hefur sjálfsagt verið álitið,
að slíkt skipti engu máli. Mér datt
ósjálfrátt í hug, hvort það væri ekki
ýmislegt annað, sem við höfðum ekki
fengið að vita um.“
Kjörforeldrarnir krupu niður við
hlið drengsins. „David Kim,“ sagði
Newhall. „Ég veit vel, að þú skilur
ekki, hvað ég segi, en éjk vona, að þér
verði það fljótt ljóst, að við höfum
hlakkað til að sjá þig.“
Drengurinn svaraði ekki.
„Hann talar lítið,“ sagði kóreanska
konan, sem var með honum. „Ég held
að hann hafi ekki sagt tvö orð á allri
leiðinn, og það eina, sem hann borðar,
eru hrísgrjón með liýði. Hann hefur
ekki fengið annað að borða alla sína
ævi.“
Frú Newhall tók nú að hugleiða,
hvar slík hrísgrjón væri að fá á leið-
inni heinr til Vermont. „Jæja, við
skulum þá hraða okkur að komast af
stað heim,“ sagði hún og röddin var
dálítið óstyrk.
„Við ókum nálega 500 kílómetra,
og á allri þeirri leið borðaði hann
hvorki né drakk og mælti ekki eitt ein-
asta orð. Hann var stirður af ótta eins
og hrætt dýr, sem hefur verið veitt í
gildru.“
Þegar þau óku í hlaðið heima morg-
uninn eftir, bar Newhall drenginn inn
og lagði hann í rúmið, sem honum var
ætlað. En á meðan hann breiddi ofan
á og allt í kringum hann hlý teppi,
stökk lítill hvítur kettlingur upp í
rúmið til drengsins. „Ég vissi ekki,
hvað ég átti að gera,“ sagði Newhall.
„Kim hafði kannski aldrei séð kött
fyrr, það var líka hugsanlegt að hvítur
köttur boðaði ógæfu í Kóreu, en þeg-
ar ég ætlaði að grípa kettlinginn,
smaug hann undir teppið og hringaði
sig saman í fangi drengsins. Yndislegt
bros færðist yfir andlit drengsins, og
hann var steinstofnaður á svipstundu.
Kim vandist hinu nýja lífi löngu
áður en við höfðum búizt við. Við
morgunverðarborðið gaf frú Newhall
honum vænan skammt af hrísgrjón-
um, sem voru soðin í einum klump á
Austurlandavísu og síðan hellt yfir
liann ahornasýrópi, og drengurinn tók
ósleitilega til matar síns. Hann borð-
aði einnig steikt egg, buff og kex og
drakk fyrsta mjólkurglasið, sem hann
hafði fengið á ævinni. Síðar um dag-