Ferðir - 01.05.1990, Blaðsíða 10

10
F E R Ð I R
Ingigerður Karlsdóttir, flugfreyja, slendur við þann stað á flakinu, k
þar sem hún bjargaðist út. (Ljósm.: Eðvarð Sigurgeirsson.)
>
byrgja þær. Skafrenningur átti greíðan aðgang inn en bót var það í
máli að þarna inni var mikið af álnavöru og taui ýmiskonar sem fólk-
ið jafnaði undir sig og hafði skjól af. Ingigerður hafði stagað saman
úr þykku efni svefnpoka sem rúmaði þau öll. Vatnsbaukana þýddu
þau við líkamshita og hjuggu sundur frosnar kjötdósir með exi.
I upphafi ferðar voru nær 20 hundar í tágabúrum með vélinni. Við
áreksturinn hafði helmingur þeirra týnst út þegar dyrnar opnuðust,
hinir sem eftir lifðu spangóluðu og geltu nótt og dag sökum kulda og
hungurs en fólkiö hafði ekki skap í sér að bera þá út eða Iosa sig
algjörlega við þá. Það má geta sér þess til, að þetta nábýli við hund-
ana í nærri viku hafi verið illþolandi. Fallegan og vitran Sheffer hund
leysti fólkið úr búri og gerðu við hann sem félaga sinn. Stór bolabít-
ur losnaði úr búri sínu, sem fólkið var hrætt við. Tókst því að koma *
honum inn í snyrtiklefa og binda hurðarflak fyrir ineð silkiborðunt.
Við höfðum heyrt um hundana og fengunt fyrirmæli á leiðinni að
skilja eftir hjá þeim vatn og mat. Ég var með smá skambyssu og af
að sjá þá kvöl sem hundarnir liðu af hungri og kulda stakk ég upp á