Fréttir - Eyjafréttir - 21.12.2023, Page 31

21. desember 2023 | | 31
Tetiana Cohen flutti til Vest-
mannaeyja ásamt syni sínum
Dimitri í mars á síðasta ári.
Þau mæðgin kunna ákaflega
vel við sig í Vestmannaeyjum
en aðdragandi þessara flutn-
inga þeirra var þó allt annað
en ánægjulegur. Þau mæðgin
komu hingað frá úkraínsku
hafnarborginni Odessa sem
hefur verið reglulegur gestur
á öldum hins íslenska ljósvaka
síðan stríðið braust út í Úkra-
ínu. Staðsetning borgarinnar
við Svartahaf er hernaðarlega
mikilvæg og þar hafa Rússar
reglulega gert harðar árásir.
Borgin er einnig gríðarlega
mikilvæg við vöruflutninga
til og frá landinu. Ástæðan
fyrir því að Tati endaði í Vest-
mannaeyjum er sú að systir
hennar Olena hefur verið
búsett hér ásamt fjölskyldu
sinni um nokkurt skeið. Það
var mikil upplifun að setjast
niður með Tati eins og hún er
kölluð og fara stuttlega yfir
hennar sögu, stöðu og fram-
tíðaráform.
Þrjá sólarhringa á flótta
Fyrstu dagana var mikið stress
í borginni. Olena sagði systur
sinni strax að drífa sig og koma
til hennar til Íslands. Tati fannst
þessi ákvörðun mjög erfið. „Þetta
hefði verið allt annað ef að ég
hefði bara verið ein þá hefði ég
bara rokið af stað. Ég er einstæð
móðir og þurfti auðvitað að hugsa
um það hvað væri best fyrir son
minn. Ég á líka foreldra í Odessa
og mamma mín er bundin við
hjólastól þannig að hún var
aldrei að fara neitt. Átti ég bara
að fara og skilja þau og húsið
mitt eftir?“ Innrás Rússa inn í
landið hófst 24. febrúar 2022 og
átökin bárust fljótlega til Odessa.
Þau mæðgin ákváðu að leggja í
hann þann 5. mars. „Við bið-
um fram á nótt á lestarstöðinni
þangað til við komumst í lest til
Liviv þaðan tókum við rútu í átt
að pólsku landamærunum. Við
þurftum svo að ganga restina af
leiðinni til Póllands. Þarna voru
tugir þúsunda manna gangandi,
mest konur, börn og gamal-
menni. Við gengum frá fjögur
um nóttina þar til átta að morgni
7. mars. Þegar við komum yfir
landamærin til Póllands var tekið
vel á móti okkur með heitum
mat og drykkjum. Það var mikil
gleðistund fyrir okkur. Þar gat
fólk líka fengið fatnað og annað
sem vantaði fyrir áframhaldandi
ferðalag. Við náðum okkur í trefil
fyrir Dima“ Eftir þessar móttökur
fóru þau aftur upp í rútu þar sem
beið þeirra önnur fjögurra tíma
ferð til Varsjá. Þau mæðgin komu
þangað lítið sem ekkert sofin
eftir rúmlega tveggja sólarhringa
ferðalag. „Ég ætlaði að leggja
mig þegar þangað væri komið. Þá
talaði ég við systur mína sem var
kominn upp á land og tilbúin að
sækja mig til Keflavíkur. Ég fór
þá í það að koma okkur til Íslands
og einhvern veginn tókst það.“
Þau lentu á Íslandi 8. mars eftir
þriggja sólarhringa ferðalag.
Ömurlegt ástand
Hún segir það hafa verið sárt
að skilja fjölskyldu og vini eftir
heima við þá óvissu sem þar ríkir.
„Eins og ég sagði þá er mamma
mín bundin við hjólastól eftir
að hafa fengið nokkrum sinnum
heilablóðfall og hvorki getur eða
vill fara frá Odessa. Pabbi minn
hugsar um hana. Ég er í dagleg-
um samskiptum við þau og við
reynum að hjálpa til eins og við
getum. Eins og staðan er í dag
eru reglulegar viðvörunarbjöllur
vegna árása.“ Tati segir að vegna
sögulegs mikilvægis borgarinn-
ar þá hafi Rússar ekki valdið
jafnmiklu tjóni þar og víða annars
staðar heldur hafi árásum meira
verið beint að innviðum svo sem
vatns- og orkuverum, flugvellin-
um og höfninni. „Ástandið í dag
er samt betra en það var síðasta
vetur þá var mikið um rafmagns-
leysi og skammtanir. Þó svo að
ástandið sé betra núna er fólk
samt beðið um að búa sig undir
að ástandið geti versnað með
hertum árásum. Útgöngubann
hefur verið við líði allan þennan
tíma en það hefur verið nokkuð
breytilegt þannig að opnunartími
verslana og annað hefur tekið mið
af því. Það lokar líka allt þegar
viðvörunarbjöllurnar fara í gang
og þá á fólk að koma sér strax í
skjól. Þetta er bara lífið sem þau
búa við.“
Vinirnir eru hræddir
Aðspurð um aðra vini eða fjöl-
skyldumeðlimi á svæðinu sagði
hún alla karlmenn á hennar aldri
Ég vildi að allir gætu lifað
eins og Íslendingar
Þau mæðgin sjá fyrir sér blómlega framtíð í Vestmannaeyjum.
Dima kominn um borð í flugvél á leiðinni til Íslands.
” Við gengum frá fjögur um nóttina
þar til átta að morgni 7. mars. Þegar
við komum yfir landamærin til
Póllands var tekið vel á móti okkur
með heitum mat og drykkjum. Það
var mikil gleðistund fyrir okkur.
SINDRI ÓLAFSSON
sindri@eyjafrett ir. is