Úrval - 01.03.1967, Qupperneq 63

HAFIÐ GÁT Á LÍKAMSÞYNGDINNI
61
hungursneyð vofði yfir og' gat skoll-
ið á hvenær sem var, hlaut það að
vera hagkvæmt konu. að geta safn-
að sér forða til að grípa til þegar
í hart slær, ef það á að halda lífi og
koma upp afkvæmum. Og enn meira
þarf af þessu ef afkvæmið er látið
sjúga um lengri tíma.
Raunar eru þess mörg dæmi, að
konur, sem hafa lítið að éta, ali samt
heilbrigð börn. Meðan Þjóðverjar
hersátu Holland, voru börnin, sem
þá fæddust jöfn á lengd og áður
var, en bau voru léttari. Mörg fædd-
ust fyrir tímann eða andvana. Það
er þetta sem gerist þegar mæðurnar
svelta hálfu hungri um meðgöngu-
tímann. Suður-indverskar konur,
sem vinna á plantekrum, þyngjast
ekki nærri því jafnmikið um með-
göngutímann og konur á Vestur-
löndum gera. En börnin, sem þær
ala> eru nærri því eins þung og ný-
fædd börn á Vesturlöndum. Þetta
sýnir það, að mikill munur er á
því sem kallast mætti eðlileg þyngd-
araukning um meðgöngutíma.
Ætla má að það hafi úrslitaþýð-
ingu íyrir vaxtarlag móður, hve
mikið eða lítið hún þyngist um með-
göngutímann. Margir læknar álíta,
að barnshafandi konur eigi að vikta
sig oft. Þetta er nú venjan á öllum
heilsuverndarstöðvum. Margar kon-
ur skilja ekki hvað þetta hefur að
þýða, þeim finnst þetta vera óþarfa
fyrirhöfn, og óskemmtilegt að sjá
hve mikið þær hafa þyngzt í hvert
sinn síðan seinast. En í rauninni er
mjög mikil þyngdaraukning vottur
um að eitthvað sé að, það gefur
grun um fóstureitrun. Og læknar í
Ástralíu hafa fundið að takast má
að koma í veg fyrir þennan hættu-
lega sjúkdóm í tíu tilfellum aí
hundraði með því að gefa nánar
gætur að þyngdaraukningunni og
forða því að hún verði of mikil.
En um þetta munu þau sjá svo
sem þörf er á, læknir þinn og Ijós-
móðir. Oft er ekki annað að, en að
of mikið magn af vökva hefur safn-
azt fyrir líkamanum, eða þá fita.
Það er hægt að slá tvær flugur í
einu höggi og sjá betur fyrir þörfum
og heilsu hins ófædda barns jafnt
sem móðurinnar með því að vaka
yfir því að hún þyngist ekki um of.
Ekki þarf annað en vigt og mál-
band. og svo alúð við þessar tilraun-
ir, jafnt því sem að vita hvað móður
og barni er fyrir beztu.
Mest er þörfin að hafa alla gát á
um meðgöngutímann miðjan. Þó að
furðulegt megi þykja þyngist konan
ekki svo neinu nemi fyrstu þrjá
mánuðina, en næstu þrjá mánuði
tekur fóstrið til sín megnið af því
sem afgangs er þörfum móðurinnar,
svo að lítið sem ekki verður afgangs
til að safna í næringarforða, nema
eitthvað sé gengið úr skorðum. En
ef svo væri, er ágætt að hafa þetta
tvennt, viktina og málbandið, til
hliðsjónar.
Á þessu tímabili meðgöngutímans
sezt fita einkum á mjaðmirnar neð-
anverðar og búkinn. Málbandið seg-
ir til um þetta með engu minni ná-
kvæmni en viktin. Nokkuð hleðst
líka á lærin, en ekki á fætur fyrir
neðan hné og ekki á handleggi,
nema í litlum mæli. Ekki má líkams-
þyngdin aukast um miklu meira en
3,5 kg ef ekki á að álíta að hætta sé
á ferðum.