Úrval - 01.08.1971, Blaðsíða 63

60
61
Síðasta
stríðið
rómantíska
Krímstríðið fyrir
rúmum hundrað
árum var í margra
augum
eingöngu háð til
að laða að
ferðamenn.
URDRÁTTUR
ÚR HARPERS
MAGAZINE
\U
✓í\
é
*
*
K
VÍUNNU’C- rímsstríðið hafði vissu-
ífé lega hernaðarþýðingu,
en einnig er það at-
itj hyglisvert fyrir ann-
mmI arra hluf sakir, - það
var nefmlega dalitið
rómantískur svipur á því. Þar var
barist af mikilli grimmd, ótrúlega
mikilli, og það var ýmislegt merki-
legt, sem skeði. Til dæmis komu
fjölmargir ferðamenn til þess eins
að horfa á — svona rétt eins og
á milliríkjaleik í knattspyrnu.
Menn vöndust þessum ferða-
mannahópum — þeir voru satt að
segja orðnir hluti af stríðinu. Þeir
fóru oft fram í fremstu víglínu og
þá höfðu þeir gjarna með sér gjaf-
ir, t.d. matvæli, súkkulaði og koní-
ak, og þeir fóru í „skemmtigöng-
ur“ um skotgrafirnar og innan um
fallbyssurnar og enginn hafði neitt
á móti því, — þetta þótti bara ó-
sköp eðlilegt.
Enskur rithöíundur segir frá því,
er hann og bróðir hans ferðuðust
milli herbúða ogv ákváðu svo að
tjalda hjá 18. fótgönguliðsdeildinni
og sneru þeir sér til liðsforingja
nokkurs.
„Við vildum gjarna fá að tjalda
hér í herbúðunum hjá yður“.
Liðsforinginn var mjög samvinnu-
þýður. „Ágætt“, svarað.i hann. ,,Ég
skal sjá um, að ykkur verði fund-
inn staður“.
Þið skuluð nú ekki ímynda ykk-
ur að þarna hafi beinlínis verið
rólegt. Rússarnir skutu á herbúð-
irnar og hermaður nokkur hafði
misst fótinn nákvæmlega á sama
staðnum og þeim félögum hafði ver-
ið bent á að tjalda. „En það skipt-
ir náttúrlega engu máli“, sagði liðs-
foringinn kurteislega.
í Krímstríðinu mættu menn
fyllstu kurteisi þar sem sízt skyldi
vænta. Hér er dæmi um bardagann