Úrval - 01.08.1971, Blaðsíða 84

82
ÚRVAL
öðlazt áreiðanlegar og nákvæmar
upplýsingar um þann hluta sjúkra-
deildarinnar sem hún lá á, eftir ein-
hverjum óútskýranlegum leiðum.
„Ég lá á spítala,“ segir hún ,,og
hafði gengizt undir töluverða að-
gerð. Upp úr henni fékk ég síðan
lungnabólgu og varð mjög veik.
Deildin, sem ég var á, var í laginu
eins og L. Þess vegna gátu þeir, sem
lágu sinn í hvorum hluta hennar
ekki séð hver annan. Þeir gátu að
sjálfsögðu ekki séð fyrir hornið.
Þá var það morgun einn, að mér
fannst ég svífa upp á við í átt að
loftinu, og þegar ég tók að aðgæta
þetta nánar fann ég, að ég horfði
niður á sjúklingana. Ég sá sjálfa
mig föla og þjáða liggjandi þarna
á koddanum, og einnig að hjúkrun-
arkonurnar flýttu sér með súrefn-
isgeymi að rúminu mínu og gáfu
mér súrefni. Þá þurrkaðist allt út
úr vitund minni. Það næsta, sem ég
man var svo það, að ég opnaði aug-
un og sá aðra hjúkrunarkonuna
standa yfir mér.
É'g sagði henni, hvað hefði komið
fyrir mig, en hún hélt víst, að ég
væri með óráði. Þá sagði ég við
hana. Það situr stór og stæðileg kona
þarna í rúminu hinum megin við
hornið með sárabindi um höfuð sér
og er að prjóna eitthvað úr bláu
bandi. Hún er mjög rjóð í andliti.
Hjúkrunarkonan varð steini lostin,
þegar ég hafði sagt henni þetta, og
að lokum tókst mér að sannfæra
hana um það, að eitthvað mjög
óvenjulegt hefði komið fyrir mig,
eftir að ég hafði skýrt henni frá
ýmsum fleiri atriðum, sem ég sá.“
Þá hefur það átt sér stað, að menn
hafa getað fylgzt með atburðum á
slysstað, þótt líkamar þeirra væru
meðvitundarlausir af völdum slyss-
ins.
Einnig gerðist það í nokkrum til-
fellanna, að fólk fékk staðfest hjá
þeim, sem voru viðstaddir, þegar
það fór sálförum, að réttir væru
beir atburðir, sem áttu sér stað í
kringum það meðan það var utan
líkamans, og það lýsti eftir að lík-
aminn kom til meðvitundar. Hér
kemur einmitt dæmi um það. Kona
ein segir svo frá: „Ég veit, að þar
sem ég var meðvitundarlaus í stól
tannlæknisins, hefði ég ekki átt að
geta fylgzt með því, sem gerðist í
kringum mig. En samt gerði ég það.
Ég sá tannlækninn og hjúkrunar-
konuna meðhöndla tækin og heyrði
einnig á tal þeirra. Ég stóð fyrir
aftan stólinn, þótt líkami minn lægi
nokkurn veginn út af í honum.
Ég fylgdist með lækninum, tann-
lækninum og hjúkrunarkonunni við
störf þeirra, einnig sá ég svæfingar-
lækninn fylgjast með svæfingar-
tækjunum o. s. frv.
Þegar ég steig úr stólnum að lok-
inni aðgerðinni, skýrði ég eigin-
manni mínum frá hvað fyrir mig
hafði komið, en hann hafði setið
hjá mér allan tímann og haldið í
hendina á mér, þar sem ég var svo
hrædd. Auðvitað spurði ég hann
fyrst að því, hvort hann væri viss
um, að ég hefði verið með lokuð
augun og meðvitundarlaus. Hann
sagði að svo hefði verið. Síðan
spurði ég hann um það, sem ég sá
og heyrði meðan ég var utan lík-
amans. Hann staðfesti þetta allt og
sagði rétt vera.“