Úrval - 01.08.1971, Blaðsíða 76

74
ÚRVAL
ir sögðu: „Þó að ég sæi líkamann
aldrei, fannst mér samt að ég væri
í einhvers konar líkama.“ Og konu
einni fannst hún hafa huga sem
hefði bæði hendur og fætur. Maður
nokkur sagðist skyndilega hafa
vaknað við það að hann svaf fyrir
ofan líkama sinn sem lá meðvitund-
arlaus í rúminu. Hann varð að sjálf-
sögðu mjög undrandi og hugðist þá
leggja aðra höndina á höfuð sér, en
þá fann hann að hann hafði ekkert
höfuð.
Það voru ekki líkt því allir sem
höfðu meira eða minna formlausa
vitund meðan á sálförunum stóð, en
fannst það vera tengt einhvers kon-
ar líkama eða líkamshluta þótt það
gæti ekki séð hann. Fjölmargir sögð-
ust hafa horft á sjálfa sig utan úr
tóminu.
Eitt af því undarlegasta við sál-
farir — og jafnframt aðaleinkenni
þeirra — er það, þegar maðurinn
horfir á líkama sinn utan frá eins
og hann sé líkami einhvers annars
manns. Maður nokkur segir: „Eg
sveif um uppi við trjákrónurnar í
um það bil tuttugu metra hæð og
horfði á líkama minn, sem sat á
stól við varðeldinn, en burðarmenn-
irnir voru allt í kring.“
Þegar fólk horfir á líkama sinn á
þennan hátt, er það ekki í neinum
tengslum við hann utan frá.
Áttatíu og einn af hundraði allra
þeirra sem fóru sálförum í fyrsta
skipti, fullyrtu, að meðan þeir voru
utan líkamans, hafi þeir virzt horfa
á hann utan frá. Þeir sögðust hafa
séð hann greinilega, í öllum smá-
atriðum o. s. frv.
f flestum tilvikum átti fólkið létt
með að þekkja líkama sinn þótt
sjónskilyrði væru stundum léleg
vegna undarlegs misturs sem eins
og lá í loftinu. Oftast varð það mjög
undrandi og jafnvel steinhissa þeg-
ar það uppgötvaði skyndilega að það
var að horfa á sinn eigin líkama.
Það varð jafnforviða eins og það
hefði skyndilega og undirbúnings-
laust séð mynd af sér í sjónvarpinu.
Oft horfðu menn af miklum áhuga
á jarðlíkama sinn líkt og naut á ný-
virki. Þá skorti aldrei innsýn eða
skilning á því, að þeir væru utan
líkamans, þegar þeir höfðu séð hann
og þekkt. En svo getur farið að menn
geri sér ekki ljóst, að þeir eru utan
jarðlíkamans, ef þeir hafa ekki haft
tækifæri til að sjá hann. Ef maður-
inn hefur ekki gert sér grein fyrir
að hann er utan líkamans, þótt hann
hafi verið það um hríð, en verður
svo skyndilega var við að vitund
hans er utar hans, hefur það mjög
oft í för með sér að hann hverfur
snögglega inn í líkamann aftur.
Þetta er þó nokkuð algengt, þegar
menn sjá líkama sinn svona skyndi-
lega og undirbúningslaust utan að
frá séð. Hér kemur dæmi: „Þá sá
ég allt í einu hvítklædda veru
beygja sig yfir eitthvað sem lá á
gólfinu. Skyndilega varð mér ljóst
að þetta eitthvað var ég sjálfur. Og
þá þegar þaut ég aftur inn í líkam-
ann með hraða Ijóssins."
í þeim tilfellum, þar sem mönn-
um var ekki ljóst fyrr en töluvert
eftir á að þeir voru utan jarðlíkam-
ans, sameinuðust þeir honum snögg-
lega aftur vegna rótsins, sem kom
á tilfinningalíf þeirra, þegar þeir
uppgötvuðu sér til mikillar undrun-