Goðasteinn - 01.09.1970, Qupperneq 41

ir fermingu á heimili sóknarprestsins, er bauð honum tilsögn. Á
þessum tíma lærði Vigfús að draga til stafs, byrjaði í reikningi og
dönsku. Hann var fróðleiksmaður, m. a. þótti hann fær reikn-
ingsmaður af sjálfsnámi byggðu á þessari undirstöðu. Gegndi hann
ýmsum trúnaðarstörfum fyrir sveit sína og sýslu.
Bókasafn sitt ánafnaði hann væntanlegum héraðsskóla Rang.
Það er nú í Héraðsskólanum í Skógum. (sbr. Páll E. Ólason: ísl.
æviskrár 5. bindi).
Veturinn 1903 hóf Sigurður nám í orgelleik hjá Jóni Ág. Kristj-
ánssyni frá Marteinstungu, bónda í Seljalandsseli undir Eyjafjöll-
um. Jón var þá organleikari við Stóra-Dalskirkju, hinn fyrsti, því
orgelið var þá nýkomið í kirkjuna. Bráðlega fluttist Jón til Vest-
mannaeyja og þaðan vestur um haf. Hann kom aftur heim og var
alllengi bankagjaldkeri í Reykjavík, kunnur undir nafninu A. J.
Johnson, því svo ritaði hann nafn sitt eftir Vesturheimsdvölina.
Sigurður lærði svo hjá Lofti Jónssyni organleikara á Geldinga-
læk á Rangárvöllum, síðar á Höfðabrekku og Vík, var hjá honum
hluta úr vetri 1904. Sama vor tók Sigurður við organleikarastarf-
inu við Stóra-Dalskirkju; lék þar fyrst við messu 4. maí. Hann
gegndi því starfi til æviloka, full 32 ár. Hann var safnaðarfulltrúi
Stóra-Dalssóknar frá 1931.
Áður en orgelið kom í kirkjuna, hafði Vigfús faðir Sigurðar
verið þar forsöngvari um fáein ár og átt þátt í því, að orgelið
var fengið. Vigfús hafði á unglingsárum leitazt við að læra söng-
lög, og í útveri í Vestmannaeyjum hafði hann gengizt fyrir því,
að nokkur hópur vermanna, sveitungar hans o. fl., fengu tilsögn
hjá söngfróðum bæjarmanni í tómstundum á vertíðinni, á land-
legu- og hclgidögum. Voru raddæfð bæði sálma- og kvæðalög og
notuðu þessir unglingar þannig stopular tómstundir sér til þroska
og skemmtunar.
Á heimilinu á Brúnum var mikið sungið, eftir að orgelið kom
þangað 1903, en áður hafði t. d. jafnan verið sungið við húslestra,
sem þá voru sjálfsagðir á heimilinu - bæði við kvöldlestra á vetr-
um og helgidagalestra árið um kring. Algengt var þar bæði fyrr
og síðar að syngja í rökkrinu á vetrum, áður en vökuvinna hófst.
Heimilið var traust og reglusamt og mátti segja um það eins
Godaste'um
39