Goðasteinn - 01.09.1972, Síða 46

hans var að flá kálf og lct Jón halda i einn skankann. Lenti
hnífsoddurinn þá í öðru auga drengsins, er leiddi til þess, að
hann missti sjón á báðum augum. Hann lærði lærdómskverið
utanbókar, mest hjá Hallberu systur sinni og komst fram yfir á
réttum tíma (þ. e. fermdist). Hann var prýðilega gefinn, greind
og minni í bczta lagi. I Hamragörðum gekk hann til sláttar og
rakaði saman hey, nær sem sjáandi maður. Hann prjónaði mikið,
þæfði voðir fyrir nágrannana, saumaði sjóklæði, sem ekki var á
færi allra, þótt fulla sjón hefðu. Skepnur aflífaði hann og gerði
til, ef þörf krafði, byggði skýli að heyjum og fór í ferðalög, svo
sem út á Eyrarbakka til aðdrátta, og leysi þetta allt prýðilega af
hendi.. Hann mun hafa flutt frá Hamragörðum að Stóra-Dal,
þegar Hamragarðaheimilið leystisc upp eftir lát móður hans.
Hann lenti hjá prýðilegu fólki, Guðrúnu Eiríksdóttur og dætrum
hennar, er skildu hann vel og virtu að verðleikum. Hann flutti
með sér eina kú, er Lúða hét, mesta kostagrip. Nokkrir bændur í
Dalssókn færðu honum einn töðuhest handa Lúðu, hver fyrir sig,
en Stóra-Dalsheimilið lagði það til, sem ávantaði til vetrar fóðurs.
Þetta gekk í nokkur ár, þangað til Guðrún og fólk hennar flutti
frá Stóra-Dal. Um sama leyti flutti Jón Kristinn að Dalskoti til
Egils og Guðrúnar. Var enn haldið þeim sið að færa honum töðu-
hár handa Lúðu, svo hann gæti fremur haldizt þarna við á fátæku
heimili. Hann lá oft langar og strangar legur þjáður á sál og
líkama en hresstist allvel á milli. Frá Dalskoti flutti Jón Kristinn
til Einars Jónssonar hreppstjóra á Yzta-Skála og konu hans Ingi-
bjargar Jónsdóttur. Leið honum vel á því ágætis heimili, en lokið
var því, að hann gæti amlað fyrir sér.
Við systkinin fimm höfðum mikla samúð með Jóni blinda, þó
ég segi sjálfur frá, drógum saman smjör af viðbiti okkar og tók-
um smávegis osta úr mjólkinni okkar og færðum honum ásamt
kálgarðsrófum okkar og silungi, sem við veiddum í læk í mýrinni.
Maríufisk minn, vænan þorsk, færði ég Jóni, og sama gerðu
bræður mínir við Maríufiska sína.
Oft kom ég að Yzta-Skáia, eftir að Jón Kristinn kom þangað.
Þar var þá þinghús hreppsins. Aldrei held ég, að ég hafi komið
þangað án þess að víkja vini mínum einhverju, sem honum kom
44
Goðasteinn