Úrval - 01.12.1980, Blaðsíða 27

LÍNANER MITTLÍF ■
25
að stansa. Weitzmann gekk fram á
miðja línu með jafnvægisstöng. Karl
kom á eftir honum og hafði aðra
hönd á öxl Weitzmanns til að halda
jafnvæginu. Weitzmann beygði sig í
hnjánum. Karl klifraði upp á bak
hans og stóð á höndunum uppi á
öxlunum á honum, og svo rétti
Weitzmann úr sér. Þessi nýjung með
mörgum tilbrigðum fór eins og eldur
í sinu um Evrópu.
Tveim árum síðar stofnaði Karl
sinn eigin flokk ásamt eldri bróður
sínum Hermanni og ungri konu.
Hún var toppurinn ef svo má segja,
hélt jafnvægi á stöng sem lá á öxlum
Hermanns og Karls, meðan þeir
gengu yfir línuna. Þegar hún fór frá
þeim auglýsti hann starf hennar
laust. Hann fékk aðeins eitt svar, frá
Helen Kreis, táningi sem sýndi að
hún átti vel heima á línunni —
þokkafull. órugg og stöðug.
Árið 1927 var Hinum miklu
Wallendas boðið að sýna á Havana.
Hápunktur sýningarinnar var þriggja
hæða atriði: Hermann og ungur
maður, Joe Geiger, höfðu stöng á
milli sín. Karl stóð þar uppi á stól
með Helen á öxlunum. John Ringling
hreifst af atriðinu og bauð Karli
samning með „Stórkostlegasta atriðií
heimi’ ’. Karl skrifaði undir.
ÆSILEGASTI ÞÁTTUR I sýningu
þeirra var að þeir fjarlægðu öryggis-
netin undan línunni, sem var í
12 metra hæð. Sýning svifrólu verður
að hafa net strengt undir, því að
mistök eru ekki óalgeng. En Karl
hafði þá skoðun að net væri hættulegt
fyrir þau.
Línudansarar æfa að detta og vita
hvernig þeir eiga að lenda á bakinu
til að forðast slys. En fjögurra manna
atriði gat ekki æft fall saman. Fólkið
myndi detta hvert á annað í netinu og
hrynjandi jafnvægisstengur, reiðhjól
og stólar gætu slasað eða drepið.
Netið veitti ekkert öryggi. Það var
betra að treysta á leikni og fljóta
hugsun í neyðartilfelli.
KARL VAR 23 ára, þegar flokkur
hans kom fram í Madison Square
Garden í New York 1928. Þegar þau
gengu út á 31 mm línuna þagnaði
hljómsveitin og sölumenn hættu að
pranga út vörum sínum. Eftir
fimmtán mínútna sýningu upphófst
mikið lófaklapp, fótastapp og blístur
frá áhorfendum. Sýningarfólkið varð
óttaslegið. í Evrópu þýddu þessi
viðbrögð óánægju. Þau hneigðu sig í
flýti og flúðu. Hávaðinn hélt áfram
þar til sirkusstjórinn sagði við Karl:
,,Við getum ekki byrjað á næsta atriði
fyrr en þið hafið hneigt ykkur.” ,,En
hvað með blístrið?” spurði Karl.
,,Það á að lýsa hrifningu,” svaraði
sirkusstjórinn.
KARL REYNDI ALLTAF að koma
áhorfendum sínum á óvart. Eitt sinn
kraup Helen án jafnvægisstangar á
herðum hans, þar sem hann stóð á
stól sem vó salt á stöng sem lá á
herðum tveggja manna á reiðhjólum.