Úrval - 01.12.1980, Blaðsíða 118

116
ÚRVAL
hún var yngri, og hún gat svolgrað í
sig ótrúlega stóra skammta af
mjólk á algjörum mettíma. Nú hefur
snekkur hennar breyst, þannig að
hún er nú hrifnust af blönduðum
kornmat. Hún hámar hann í sig úr
stórri skál þrisvar á dag, og þess á
milli finnst henni afar gott að fá eina
handfylli eða tvær. Á hinn bóginn
heldur Marlon að ég sé einhver
gulrótar-vél. Þegar ég hætti að rétta
honum gulræturnar, leitar hann í
vösum mínum, og þegar hann loks er
sannfærður um að hjá mér er ekki
fleiri gulrætur að hafa, snýr hann sér
við og gengur á brott.
Einn af fyrstu atburðunum sem
skráðir voru í sögu Kenya, var þegar
gíraffi var sendur frá Malindi til
Peking árið 1415. Keisarinn tók
móti dýrinu í hinum ,,MIKLA
MÖTTÖKUSAL” og vakti dýrið
alveg dæmalausa hrifningu. Vegna
líkingar gíraffans við goðsagnaskepn-
una Kilin varð gíraffinn tákn
fullkomins friðar, samræmis og
dyggðar í Kína. Þar sem ég þekki
Daisy og Marlon kemur það mér
hreint ekkert á óvart. Á hverjum degi
fá þau hjörtu okkar til að syngja.
Stundum finnst okkur það að hafa
þau næstum o/ fullkomið, eins og
óskaland, eða lifandi Rousseau-
málverk.
Kvöld eitt vomm við stödd niðri
við fiskitjörnina. Vinur okkar setti
kassettutækið sitt af stað og þegar tón-
listin hófst — en hún var „Ævintýri
Hoffmanns” eftir Offenbach —
urðu Daisy og Marlon stíf af áhuga.
Síðan byrjuðu þau að dansa — þau
dönsuðu valsa og arabísk spor,
sveifluðust fagurlega inn á milli
trjánna þar sem við stóðum, juku
stöðugt hraðann og sveifluðust fram
hjá okkur með djörfum gíraffaballett-
sporum, snem við og endurtóku
sýninguna. Þegar sólin sendi síðustu
gullnu geisla sína niður á milli trjánna
og við sáum hreyfingar gíraffanna
speglast í vatninu, fannst okkur sem
við væmm stödd á miðju sviði þar
sem ballettsýning gíraffa fór fram allt
í kringum okkur.
,,Sá dagur getur ekki verið langt
undan, þegar síðasti gíraffinn mun
leggja aftur augun sín fbgtu,” skrif-
aði náttúrufiæðingurinn C. G.
Schillings fyrir um það bil 70 ámm.
Megi guð gefa að hann hafi haft
rangt fyrir sér. Ég hef það á tiJfinning-
unni að einn góðan veðurdag muni
Daisy og Marlon eignast iifandi
eftirmyndir sínar, því eitt kvöldið
læddumst við niður að kvínni til að
njósna um þau. Og viti menn, þarna
voru þau liggjandi á sama fletinu,
þétt saman, steinsofandi.
Síðan Betty og Jock Leslie Melville
fyrst sögðu sögu sína af Daisy og
Marlon, hefur barátta þeirra fyrir því
að hjálpa öðmm Rothschild gíröffum
orðið til þess að 23 aðrir gíraffar hafa
verið fluttir frá Craigbúgarðinum.
Sumir þeirra votu flutdr til bænda-