Þroskaþjálfinn - 1998, Síða 10

Þroskaþjálfinn - 1998, Síða 10
Sem sagr þroskaþjálfi í framhaldsnámi á háskólastigi er dálítið eyland. En tilvistarkreppan dvínaði, mér gekk vel í skólanum. Þroskaþjálfanámið og ýmis sí- og endurmenntunar nám- skeið voru góð undirstaða fyrir há- skólanám á framhaldsstigi. Eg gat gengið kinnroðalaust um og sagt hverjum sem vera vildi að ég væri ekki sálfræðingur, ekki talmeinafræð- ingur o.s.fr. heldur væri ég þroska- þjálfi eða „developmental therapist" upp á ensku. Ykkur að segja þá skildu fáir hvað ég meinti þegar ég reyndi að útskýra þann grundvallar- mun sem er á okkur og öðrum stétt- um, s.s. sérkennurum og iðjuþjálfum. Að námi loknu kom ég heim aftur og hvert lá leiðin, beint á gamla Hælið. Það var komið með nýtt nafn og áætl- anir um að útskrifa heimilismenn og hefja nýja starfsemi í fullum gangi. Þar er ég enn fjórum árum síðar að vinna við að loka þessari stærstu ai- tæku stofnun fyrir þroskahefta á Is- landi. Það hefur gengið á ýmsu og margir skilja seint og illa hvers vegna við viljum loka þessum stað. Sem þroskaþjálfi alinn upp í anda normaliseringar, blöndunar, hug- myndafræði atferlisfræðinnar og gild- isaukandi félagslegs hlutverks, þá er ég ekki í nokkrum vafa um að vera á réttri leið. Fatlaðir eiga að búa við sömu lífs- skilyrði og aðrir þegnar þessa land. Mér finnst það ekki flókið en það er ögrandi og það kref- st fagmennsku og þekkingar í þroska- þjálfun til að það megi takast. En hver er framtíðarsýn mín, hvað hefur breyst og hvernig vil ég að fag- greinin þroskaþjálfun þróist? Þroskaþjálfaskóli Islands er orðinn skóli á háskólastigi og það á eftir að hafa mikil áhrif á framtíð þroskaþjálf- unar sem faggreinar. Ég held að þeg- ar við hittumst aftur eftir 20 ár og lít- um yfir farinn veg að þá eigum við erfitt með að ímynda okkur eða rétt- ara sagt rifja upp margt það sem við erum að velta fyrir okkur í dag. Með því að skólinn okkar fer upp á háskólastig gerist ýmislegt. Námið verður á sama stigi og nám helstu samstarfs- stétta okkar. Þetta eitt og sér á eftir að hafa veruleg áhrif og ég held að þetta opni fyrir okkur mögu- leika á að taka þátt í og hafa afgerandi á- hrif á stefnumótun í þjónustu við fólk með fötlun. Breidd námsins á eftir að aukast því að I námi á háskólastigi eru talsverðir möguleik- ar fyrir hvern og einn að skipuleggja eigið nám. Velja sjálf, að vissu marki þó, áhersluþætti og sérhæfingu. Þetta er á flestan hátt jákvætt, en það kem- ur líka til með að valda okkur erfið- leikum. Verðum við áfram þessi stéttvísi hópur sem við erum í dag? Tapast nokkuð aðalsmerki okkar sem að mínu mati er að veita fólki einstak- lingsmiðaða þjón- ustu þar sem virðing fyrir persónulegum þörfum og vænting- um er í öndvegi. Verða áfram til þroskaþjálfar? Nám á háskólastigi opnar leið I fræði- mennsku. Fræði- mennska með rann- sóknum og þróunar- vinnu verður hluti af sjálfsmynd okkar. Við þurfum jafnvel að standa okkur enn betur en margir aðrir, því við verðum að búa til - skapa, fræðilegan þátt þroskaþjálfunar, hann er aðeins til í litlum mæli í dag. Það getur orðið snúið en að sama skapi spennandi. Við verðum að vera með í að móta og byggja upp náms- braut í þroskaþjálfun. Við þurfum að verða lektorar og prófessorar í þroska- þjálfun með masters- og doktorsgráð- ur í fræðigreinum sem samræmast faginu. Við þurfum að móta og þróa hugmyndafræði fagsins og starfa sam- kvæmt henni. Ég tel að þegar námið fer á háskóla- stig þá aukist kröfurnar á okkur. Við höfum nú þegar orð- ið vör við ýmsar af- leiðingar þess að mikilvægi starfs- reynslu sem skilyrði fyrir skólavist hefur minnkað. Nemarnir okkar hafa sumir aldrei unnið með fötluðum. Þetta veldur okkur oft vandræðum. Við eigum fátt sameigin- legt með þessari per- sónu sem er að læra að vera þroskaþjálfi. Þessi þáttur á eftir að verða meira áberandi. Nemar í þroskaþjálfun verða nemar í ákveðn- um háskóla þar sem hægt er að verða sér úti um starfsréttindi I þremur öðr- um fagstéttum. Það verður auðveld- ara en áður að skipta um grein og fleiri nemar í þroskaþjálfun eiga, líkt og kennaranemar, eftir að fara í gegn- um allt námið án þess að starfa í bransanum nema þær vikur sem skipulagt verknám stendur. Það mæðir því á okkur að veita þessum nemum fullnægjandi fræðslu og þjálf- un á námstímanum þannig að þeir geti öruggir hafið störf sem þroska- þjálfar að námi loknu. Með tilkomu háskóla verður ábyrgð okkar enn meiri um að standa hver og einn undir kröfum okkar eigin reglu- gerðar og siðareglna um að sækja sí- og endurmenntun. Háskólinn á eftir að opna okkur marga möguleika á því sviði en ábyrgðin verður alltaf hjá okkur sjálfum hverju og einu, að halda við og auka þekkingu okkar og færni í þroskaþjálfun. Ef við horfum aftur til baka yfir starfs- vettvang okkar þá hefur margt breyst hjá okkur flestum. Mörg okkar hafa líkt og ég byrjað á stóru altæku stofn- Við [, urfum að verða lektorar og prófessorar í },rosl?a|, j álf u n með masters- og JoUtorsgráður í fraeðigfreinum sem samræmast fag'imi. var ekki sál- I ræði ng'ur, ekki iðjujjjálfi, ekki talmeinafræðing- ur, ekki kennari, ekki sjúkrajjjálfari, ekki fóstra. Eg var o^ er proskapjálfi. Þ r o s k_a þjálfafélag 10

x

Þroskaþjálfinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þroskaþjálfinn
https://timarit.is/publication/1930

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.