Þroskaþjálfinn - 1998, Blaðsíða 23

Þroskaþjálfinn - 1998, Blaðsíða 23
„Yi iinan a llt aí veitt mér á næg'jn U ann 12. desember 1997 á árs- fundi Ríkisspítalanna var Kristjönu Sigurðardóttur þroskaþjálfa veitt við- urkenning fyrir störf sín á Endurhæf- ingar og hæfingardeild Landspítalans í Kópavogi. Viðurkenning þessi var tilefni þess að við undirritaðar fórum á fund Kristjönu og ræddum við hana um störf hennar og reynslu. Sellan á “hælinu” Kristjana útskrifaðist sem gæslusystir árið 1962. A þeim tíma fór námið fram á Kópa- vogshæli Nemarnir voru í launuðu starfs- námi, nám og vinna var samfléttað. Nemar bjuggu þá á hælinu og fyrstu 2 mánuði námstímans bjó Kristjana í svokallaðri Sellu. I Sell- unni var steyptur bekkur með dýnu í og gæjugat á hurð. En við þessar að- stæður bjuggu sumir íbúar á hælinu. Þessi lífsreynsla var henni mikilvæg og hefur haft mótandi áhrif á störf hennar og hugarfar gagnvart fötluðu fólki alla tíð síðan hún bjó með þeim. Komið víða við A “hælinu” starfaði Kristjana ein- göngu með fullorðnu fólki en hafði hug á að kynnast starfinu frá öðru sjónarhorni. Eftir að námi lauk hóf hún störf á Lyngási (1963). Þar var hún í 2 ár og tók þátt í uppbyggingu starfsins þar. Árin liðu og Kristjana vann hin ýmsu þroskaþjálfastörf samhliða því að stofna fjölskyldu. Árið 1983 tók hún að sér að vera afleysingakennari í Safa- mýrarskóla og ílentist þar næstu 2 árin. Þá leitaði hugurinn á ný til Kópavogshælis. Guðmundur G. Þórarinsson, formabur stjórnarnefndar Ríkisspítalanna og Kristjana. Ljósmynd: Ljósmyndastofa Landsspítala. Kristjana hefur því víðtæka reynslu en lengst af hefur hún starfað á Kópa- vogshæli. Fyrstu skref til breyttrar búsetu Kristjönu fannst alltaf aðalgallinn við stofnanir fyrir fatlaða vera hve stórar þær voru og margir sem bjuggu þar. Árið 1986 brann deild 8 á Kópavogs- hæli og íbúarnir voru húsnæðislausir. Þá bauðst Kristjönu að flytja með deild sem var í blokkinni svokallaðri í lítið hús sem var á lóðinni. Gera þurfti “húsið” mikið upp. Þar bjuggu síðan fimm einstaklingar og nutu meira sjálfræðis. Þegar hún lítur til baka finnst henni að þessi flutningur og það sem hann leiddi til hafi verið árangurríkasti hluti starfsins. Hún sá að við þessar breytingar varð líf þessara einstak- linga allt annað og betra. Framkoma og hegðun breyttist til hins betra án þess að neinum sér- stökum aðgerðum væri beitt. Réttindi fatlaðra Að því kom svo árið 1989 að Kristjana varð að gera það upp við sig, hvort hún yrði að hætta starfi sínu sem þroskaþjálfi sökum gigtar sem herjaði þá orðið á hana. Hún telur mik- ilvægt ef maður ætlar að starfa sem þroska- þjálfi þá verði maður að vera vel virkur. Starf inn á heimilis- einingu reyndist henni orðið erfitt. Henni bauðst þá að taka að sér umsjón með einkafé heimilismanna á Kópa- vogshæli. Ríkisendurskoðun taldi að æskilegast væri að þroskaþjálfi með bókhaldsþekkingu gengdi þessari stöðu. I þessari stöðu er Kristjana enn f dag. Hún hefur þróað m.a. upp nýjar vinnureglur við umsýslu vasapening- anna. Hún gætir einnig hagsmuna íbúa varðandi önnur fjármál. Hún tel- ur mikilvægt að allir sem starfa með fötluðum þekki vel lög sem snerta réttindi þeirra t.d. lögræðislögin og lög um félagsþjónustu sveitafélaga. Henni finnst þetta eiga að vera inní náminu. I 23

x

Þroskaþjálfinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þroskaþjálfinn
https://timarit.is/publication/1930

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.