Mímir - 01.03.1983, Blaðsíða 9

á öllum almenningi, og á ég þá t.d. við dýra
tannlæknaþjónustu, sem reynist mögum þung-
ur baggi.
Mímir: Við erum alltaf að krefjast þess af
skólanum að hann taki við öllum sem vilja
koma.
Bjarni: Hér er ekki við Háskólann að sak-
ast, heldur fjárveitingavaldið fyrst og fremst.
I tannlæknadeild hefur verið tekið við að
jafnaði 8 nemendum á ári til framhaldsnáms.
Nú hefur verið byggður Tanngarður, milljarð-
arhús í gömlum krónum, og þá er ætlunin að
bæta tveimur nemendum við. Eg á erfitt með
að skilja yfirvöld í þessu máli.
Mímir: Finnst þér nemendur koma verr
og verr undirbúnir inn í Háskólann?
Bjarni: Þetta er erfitt að meta til fullnustu,
þar sem þekkingarkröfur hafa færst milli
greina. Menn kunna kannski minna í sumum
,,gömlum“ greinum en hafa meiri þekkingu í
öðrum „nýjum“. Eg kann t.d. ekkert í þeirri
málfræðigrein, sem gengur undir nafninu
hríslgreining, hins vegar þekki ég orðflokkana
og kann eilítið í setningafræði og nokkuð í
réttritun, en stúdentar virðast ekki sterkir á
svellinu í henni.
Mímir: Finnst þér það há kennslunni að
þeir geta ekki lesið þýsku og frönsku?
Bjarni: Sérlega er slæmt í íslenskunámi að
geta ekki lesið þýsku, með frönskuna gerir
minna til. Og vöntun er að kunna ekkert í
latínu. Fyrir mörgum árum var stúdentum
í íslensku gert að lesa eilítið í latínu eða þeim
sem höfðu ekki numið hana í menntaskóla.
En löng og hörð barátta stúdenta gegn þessu
námskeiðshaldi í latínu leiddi til þess að latín-
an hvarí með öllu. En nú skilst mér að stúd-
entar hafi hug á að fá nokkra tilsögn í latínu.
Tímarnir breytast og mennirnir með.
Mímir: Er eitthvað sérstakt sem þú vildir
koma að?
Bjarni: Nei, í raun ekki. Þó vil ég segja
það, að ég hygg, að kennslan hér í Háskól-
anum í íslenskum bókmenntum hafi almennt
batnað, fjölbreytni í námsvali aukist, og dug-
legir ncmendur eru vel að sér að námi loknu.
Þótt margt megi án efa finna að bæði í
kennslu og námstilhögun, eins og gengur, þá
er naumast vafi á því, að þróunin hefur stefnt
í rétta áttt. Það merkir alls ekki að stúdentar
hætti að gagnrýna kennara fyrir ýmsar sakir
og kennarar hristi höfuðið yfir frammistöðu
nemenda. Það tilheyrir frjósömu háskóla-
starfi.
Apríl 1982.
Erlingur Sigtryggsson
Védís Skarphéðinsdóttir.
7