Skemmtisögur - 15.04.1953, Blaðsíða 9

Auglýsing
EFTIR CH. EGASS
„Ég miða á yðar skammbyssu. Ef þér
neitið að gera eins og ég skipa, eða reynið
að kalla á hjálp, skýt ég samstundis!“ hvísl-
aði rödd að baki Kenneth, sem ekki vissi,
hvaðan á sig stáð veðrið.
|£ENNETH Armitage sat í litlu höfunda-
stúkunni. Hann var fullkomlega ham-
lingjusamur. Þetta var fyrsta leikrit lians, og
nú þegar, í m'iðjum þriðja þætti, var auð-
séð, að það myndi verða mikill sigur fyrir
hann.
Skyndilega var hurðin að baki honum
opnuð hægt, og rödd hvíslaði í myrkrinu:
„Komið fram í ganginn — fljótt og án
þess að hafa hátt, það er afar áríðandi."
Ósjálfrátt hlýddi Kenneth, án þess að
gruna hið minnsta hvað þetta átti að þýða.
Bak við stúkuna var lítill, þröngur og
dimmur gangur, og þangað fór Kenneth
nú. A veggnum andspænis var gluggi, og
Kenneth fann á súgnum, að hann myndi
vera opinn.
„Hr. Armitage," hvíslaði maðurinn, sem
kallað hafði á hann, „ég miða nú á yður
skammbyssu. Ef þér neitið að hlýða því,
sem ég skipa, eða reynið að kalla á hjálp,
skýt ég samstundis."
Kenneth vissi, að hann skorti alls ekki
hugrekki, en á þessari stundu varð hann
gersamlega lamaður.
„Farið út um gluggann!" hvíslaði þessi
dularfulli andstæðingur.
„Þetta er á annarri hæð,“ sagði Kenneth,
„ætlið þér að myrða mig?“
„Alls ekki. En það er enginn tími til að
,'tala um það. Flýtið yður. Það er engin
liætta.“
Og Kenneth hlýddi. Hann sté upp í
gluggakistuna, viss um, að hann fengi kúlu
í hausinn, ef hann gerði það ekki.
Glugginn sneri út að litlu húsasundi, sem
lá með frarn leikhúsinu, og beint fyrir neð-
an stóð bíll með stigapall, eins og notaðir
voru við viðgerðir á rafmagnsleiðslum.
„Farið inn í bílinn,“ skipaði röddin, „og
munið eftir skammbyssunni."
Jú, Kenneth mundi eftir henni og fór
niður. #
„Beygið yður,“ hvíslaði maðurinn, sem
kom á eftir honum — það var lítill og
grannur náungi, sá Kenneth nú. En það
glampaði á skammbyssuna í hendi hans, og
þess vegna hlýddi hann.
Var nokkur leið að flýja! Nei, alls ekki.
Bölvuð byssan var stöðugt rétt fyrir aftan
hann og var miðað á liann. Hann varð að
sætta sig við örlögin. En vissulega ætlaði
þctta að verða dramatískt kvöld!
Eftir nokkuð langa ökuferð stanzaði bíll-
inn í dimmum trjágöngum. Spölkorn frá
sást fólksbíll.
Kenneth var skipað inn í hann, liitli mað-
urinn settist við hlið hans, og svo var ekið
af stað á fleygiferð.
„Það er víst ekki hægt að fá einhverja
skýringu á þessu vægast sagt furðulega
framferði yðar,“ spurði Kenneth, en mað-
urinn hristi aðeins höfuðið.
Að lokum stanzaði bíllinn úti fyrir
skuggalegu húsi, og Kenneth var skipað að
stíga út.
Maður birtist með ljósker og tók á móti
þeim. Hann var gagnstætt hinum fyrri mjög
þrekinn og sterklegur.
„Má ég kynna yður fangavörð yðar til-
SKEMMTISÖGUR
7