Skemmtisögur - 15.04.1953, Blaðsíða 40

lega. Nú er hverjum þeim, sem brýzt inn
í skápinn velkomið að fá sér drjúgan teig,
og ég skal ekkj sjá eftir honum.
Marcia náfölnaði. „Þú mátt ekki gera
þetta, Judson. Þetta er hræðilegt! Þetta er
morð!“
„Samkvæmt lögum er það ekki morð, þó
að ég skjóti þjóf, sem brýzt með ofbeldi
inn í hús mitt,“ sagði hann hörkulega. Það
er leyfilegt að eiti a fyrir meindýr. Eina ráð-
ið til að komast í þennan skáp, er að brjóta
hann upp. Sá, sem það gerir, ber sjálfur
ábyrgðina."
„Gerðu það samt ekki, Judson,“ sagði
hún í bænarrómi. Innbrot varðar ekki
dauðarefsingu. Hvaða vald hefur þú til
að-----.“
„Þegar um það er að ræða að vernda eign
mína, þá set ég mín eigin lög.“ Djúp rödd
hans var keimlík urri í hundi, sem er
hræddur um að missa bein.
„Sá, sem fór í skápinn, gerði þó ekki ann-
að en stela ofurlitlu wiskýi. Ef til vill hafa
þetta verið einhverjir unglingar. Og tjónið
er ekki teljandi."
„Tjónið ski|pth' ekki máli. Miði maður
á nrig byssu og ræni mig fimm dollurum,
verð ég jafnreiður af því og þótt þeir væru
hundrað. — Þjófur er alltaf þjófur.“
„Við koraum hingað ckkj aftur fyrr en
að vori, og ég þoli ekki að hugsa um það
allan tímann, að þessi dauðagildra sé hér
upp spennt. Og setjum svo, að við féllum
frá — hver veit-----
„Hann hló ískyggilega, er honum varð
lítið á hræðsilusvip hennar. „Við látum
skeika að sköpuði í því efni. Heppnin hef-
ur verið mér hliðholl hingað til og ég er
orðinn ríkur fyrir eigin aðgerðir. Ef ég fell
frá, ert þú auðvitað sjálfráð hvað þú gerir.
Þá er meðalið að tarna þín eign.“
Hún vissi, að tilgangslaust var að rök-
ræða þetta lengur. Honum varð áldrei bif-
að, hvorki í viðskiptabrellum hans né öðru.
Hann vildi sjálfur öllu ráða. Hún sneri
andvarpandi til dyra. „Ég ætla að ganga
niðureftir og kveðja konuna hans Alecs,“
sagði hún rólega, „þú getur svo sótt mig á
bílnum." Hún ætlaði að segja konu Alecs
frá þessu. Einhver varð að vita þetta.
„Alt í lagi, vina mín,“ sagði hann góð-
látlega. „Og vertu nú ekki með áhyggjur
vegna innbrotsþjófsins. Honum er öhætt
á meðán hann brýzt ekki inn.“
JjEGAR hann var í þann veginn að loka
skápnum, mundi hann eftir vöðlunum
sínum, sem héngu úti til þerris. Þær áttu
Jíka að geymast í skápnum, svo að hann
skrapp út að sækja þær.
Alec var á leiðinni neðan frá vatninu og
veifaði til hans spölkorn í burtu. íkorni,
sem styggðist við þungt tótatak Judsons,
sleppti akarninu, sem hann var að flytja í
forðabúr sitt, og hvarf eins og eldibrandur.
Um leið og Judson teygði sig eftir vöðl-
unum, lá við að hanrt stigi ofan á íkornann.
Hann rann til og datt, og skall með höfuð-
ið á stein.
Þegar hann nokkrum mínútum síðar
komst til nreðvitundar, hélt Alec undir
höfuð hans og sagði með sinni vingjarnlegu
rödcl:
„Þetta er ekkert alvarlegt, herra Judson.
Þér eruð ekkert meiddur. Það bara leið
snöggvast yfir yður. Hérna, súpið á þessu,
og þá verðið þér jafngóður á svipstundu."
Hann hélt wiskýglasi að vörum Judsons,
sem drakk úr því, hálfruglaður og utan við
sig.
jyfarcia Judson þurfti ekki að hafa fyrir því
að segja konu Alecs frá hálftæmdri
wiskýflösku. Allt henni viðvíkjandi kom
fram í vottorði lögreglulæknisins, um hinn
snögglega dauða Judsons.
38
ENDIR
SKEMMTISÖGUR