Skemmtisögur - 15.04.1953, Blaðsíða 8

— Ja — þá gerirðu það nú aldrei, sagði
hún.
— Jú, mig langar til þess núna. Og ég
tók hana í faðm minn og þrýsti henni að
mér og varaliturinn hennar breiddist út um
andlit okkar beggja.
Ég veit ekki rétt vel hverju næst fór
fram, en sjálfsagt hef ég sagt henni að ég
elskaði hana, því að mér varð allt í einu
ljóst að svo var. Og að ég hefði alltaf elskað
hana, því að ég var líka viss um það. Ég
sagði einnig: Já, ég er afbrýðissamur — og
þú skalt ekki hætta á að láta mig verða
það aftur.
Það var yndislegt að halda henni í faðmi
sínum.
— Kjáninn júnn, hvíslaði hún. Ég gerði
þetta allt til þess að ná í þig.
Og nú vona ég að þú skiljir, lesandi
góður, hvers vegna ég er Rut þakklátur
fyrir hina skemmtilegustu fræðslu, sem ég
nokkurn tíma hef fengið. Það hlotnast ekki
hverjum og einum, að fylgjast með því í
smáatriðum frá upphafi til enda, hvernig
stúlka fer að því, að krækja í hann, — já,
og jaínvel hjálpa til sjálfur. Hvað erma-
hnöppunum viðvíkur, þá er líklega rétt,
við nánari athugun að þú látár þá ekki af
hendi. Ég gæti annars átt á hættu að Pétur
yngri fyndi þá og gleypti, Mér er ekki rétt
vel Ijóst, hvers vegna ég tala um Pétur yngri
með slúkri fullvissu, því það eru margir
mánuðir, þangað til von er á honum. En
Rut segir að það verði áreiðanlega strákur,
og þegar Rut hefur ákveðið eitthvað, þá —
— SKRÍTLUR —
Ameríkumaður, sem var nýkominn heim til
Bandaríkjanna, sat að kvöldverði með Englend-
ingi, og sá síðarnefndi kvartaði mjög yfir forinni
í Ameríku.
„Já,“ sagði Ameríkaninn, „en hún er ekkert á
móti forinni í Englandi."
„Vitleysa!" sagði Englendingurinn.
„Satt,“ sagði Bandaríkjamaðurinn. „Núna rétt
nýlega lenti ég í merkilegu ævintýri — lá við að
ég móðgaði gamlan herramann — allt fyrir bölv
aða forina ykkar.“
„Sumar göturnar eru dálítið óhreinar á þess-
um árstíma, skal ég viðurkenna," sagði Engí
lendingurinn. „Hvernig var þetta ævintýri þitt?“
„Jú,“ sagði Ameríkaninn, „ég var á gangi eftir
götu í London og tók eftir því, að forin var mjög
djúp, og allt í einu sá ég pípuhatt fljótandi ofan
á stórum forarpolli. Ég ætlaði að gera einhverj-
um greiða og krækti stafnum í hattinn, en þá
lítur gamall herramaður lupp undan honum,
undrandi og yggldur á brún.“
„Halló“ sagði ég. „Þú ert nokkuð djúpt í því!“
„Dýpra en þú heldur," sagði hann. „Ég stend
uppi á strætisvagni!"
V'
írskur herramaður mætti frú, sem legið hafði
sjúk, og spurði kurteislega um líðan hennar.
„Ég var næstum dáin,“ sagði hún. „Ég fékk
líkeitrun."
„Já, var það svo?“ sagði írinn. Og hann bætti
við í trúnaðartón: „Það sést á þess, og svo del-
iríum tremens, „að maður getur aldrei vitað nú
á dögum, hvað manni er óhætt að eta eða
drekka.“
6
SKEMMTISÖGUR