Goðasteinn - 01.09.2018, Qupperneq 198

196
Goðasteinn 2018
Foreldrar hennar voru harðduglegt fólk sem þurfti að hafa fyrir lífinu. Þau
eignuðust börnin sín fjögur á átta árum og Sigurður lærði til vélstjóra og á
þeim tíma var nú lítið um námslán, en allt hafðist þetta og framtíðin blasti við
þeim.
En erfiðleikarnir voru rétt handan við hornið því árið 1926, þegar Gunnþór-
unn er á þriðja ári varð faðir hennar bráðkvaddur og þá tóku við erfiðir tímar
hjá fjölskyldunni. Engar tryggingar eða félagslega aðstoð var að hafa á þessum
tíma og greip hún Margrét til þess ráðs að senda tvö af börnunum, þau Ing-
unni Ósk og hann Einar til föðurforeldra þeirra og þar ólust þau upp að mestu
leyti, en Kristján og Gunnþórunn voru áfram hjá mömmu sinni. Og nú þurfti
Margrét að taka á öllu sem hún átti. Ekki bjuggu þau í eigin húsnæði og oft var
því flutt og húsakosturinn oft ekki upp á marga fiska en allt hafðist þetta og
Margrét vann m.a. í fiski og fór sem vinnukona í sveit á sumrin og gat þá haft
litlu stelpuna sína með sér.
Skólaganga Gunnþórunnar var með hefðbundum hætti þess tíma, hún gekk
í Austurbæjarskóla og síðar í Ingimarsskóla. Og til að afla sér smá tekna þegar
hún var í Ingimarsskólanum, bar hún út Morgunblaðið áður en hún mætti í
skólann á morgnanna. Fimmtán ára gömul fór hún að vinna fyrir sér í fiski og
16 ára var hún í vist fyrir hádegi og eftir hádegið vann hún við að leggja síld
og sjólax í dósir. 17 ára fór hún að vinna í Hampiðjunni og þar leið henni vel
og þar vann hún allt til ársins 1945 en þá gripu örlögin inn í.
Þannig var að systir hennar, hún Ingunn Ósk hafði gifst honum Páli sínum
Björgvinssyni og bjuggu þau að Efra-Hvoli í Hvolhreppi og fór Gunnþórunn
austur til að vinna í Kaupfélaginu og bjó hjá systur sinni og mági. Einn af bíl-
stjórum Kaupfélagsins var ekki lengi að falla fyrir Reykjavíkurdömunni og
hún fyrir honum, honum Sveini Ísleifssyni og ekki leið á löngu þar til þau voru
trúlofuð og komin út í húsbyggingar. Þau fluttu inn í hálfklárað húsið sitt um
áramótin 1947-48 og hinn 7. febrúar árið 1948 gengu þau í heilagt hjónaband.
Þau eignuðust 3 börn. Elst er hún Margrét og hún á hana Þórunni Grétars-
dóttur, sem ólst að mestu upp hjá afa og ömmu. Næst er hún Inga Kristín og
hennar maður er hann Rúnar Kristjánsson og þau eiga 2 syni, þá Gunnar og
Svein og yngstur er hann Ísleifur og hans kona er hún Ólöf Elín Tómasdóttir
og eiga þau 3 börn, Díönu , Svein og Tómas. Langömmubörnin eru 13 talsins.
Gunnþórunn sinnti börnum og búi á meðan að börnin voru lítil en fór þó
öðru hvoru til vinnu við félagsheimilið þegar þar voru haldnir dansleikir eða
aðrar uppákomur. Síðar fór hún aftur að vinna hjá Kaupfélaginu þegar börn-
in fóru að komast á legg. Nokkrum árum eftir að þau hjón flytja í nýtt hús í
Öldugerði þá fékk Sveinn hjartaáfall en þá er hann rúmlega fimmtugur. Eftir