Goðasteinn - 01.09.2018, Side 223

221
Goðasteinn 2018
Hún fór fljótt að vinna fyrir sér og vann m.a. í sláturhúsinu á Hellu sem
ung stúlka. Þar var myndarlegur bílstjóri sem margar stúlkur gáfu hýrt auga
en Þóra lét sér fátt um finnast og hafði sig lítið í frammi enda var það hennar
háttur alla tíð. Hún var hæglát og hlédræg og ekki mikið fyrir að láta á sér bera.
En bílstjórinn hafði auga á henni og svo greip hann tækifærið þegar það átti
að halda ball á Strönd og spurði Þóru hvort hún ætlaði á ballið og ef svo væri
hvort hana vantaði ekki far. Hún og önnur stúlka voru svo samferða á ballið
með honum Óskari, en svo hét bílstjórinn og síðan þá voru þau Þóra og Óskar
samferða í gegnum lífið. Foreldrar Óskars voru Guðfinna Jósepsdóttir og Har-
aldur Ólafsson.
Þóra og Óskar hófu fljótlega búskap og ekki leið á löngu þar til þau byggðu
sér hús við Hólavang á Hellu. Þau gengu í hjónaband hinn 10. maí árið 1950 en
þá var fyrsta barnið þeirra, hún Kolbrún komin í heiminn, og tveimur árum á
eftir Kolbrúnu kom Hugrún og tveimur árum á eftir henni hann Sævar, svo nóg
var að snúast hjá þeim hjónum. Áslaug kom svo árið 1957 og einn dreng eign-
uðust þau árið 1960. Hann fæddist fullburða en dró aldrei andann. Barnabörn
Þóru og Óskars eru 9 talsins og langömmu- og langafabörnin eru 8 og það 9. á
leiðinni. Tengdabörnin eru þau Óttar, Margrét og Ólafur.
Þóra vann alltaf utan heimilis, var t.d. í sláturhúsinu á haustin og sá lengi um
að þvo þvottinn frá sláturhúsinu. Einnig vann hún í bakaríinu á Hellu en lengst
var hún líklega í Reykjagarði. Hún var ósérhlífin til vinnu þrátt fyrir að ganga
ekki heil til skógar í mörg ár og hún þurfti oft á tíðum að dvelja langdvölum
á skjúkrahúsi en þegar svo loks fannst út hvað að henni amaði, varð henni
varla misdægurt. Hún var létt á fæti og snögg til verka. Hún starfaði ötullega
í Kvenfélagi Oddakirkju og kom síðast á fund þar í október síðastliðnum. Er
henni þakkað af hjarta öll hin góðu störf í þágu kirkjunnar.
Þóra vildi alltaf vera að gefa fólki að borða og eftir að þau hjón fluttust á
Lund var alveg sama sagan og samlokugrillið var mikið notað og ýmislegt
góðgæti leyndist í ísskápnum þar eins og heima á Hólavangi. Kvöldið áður
en Þóra lést komu Margét tengdadóttur og Sævar sonur við í kvöldkaffi og
að sjálfsögðu var til konfekt í ískápnum. Þóru féll aldrei verk úr hendi og hún
hafði alltaf eitthvað á prjónunum og þær eru ófáar lopapeysurnar sem liggja
eftir hana, hver annari fallegri. Þau voru samhent hjónin enda búin að vera
saman í 70 ár og þekktu hvort annað janvel betur en sig sjálf. Missir Óskars er
mikill og sár.
Sr. Elína Hrund Kristjánsdóttir