Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.2006, Blaðsíða 23

Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 2006
21
Síldveiðar í Norðursjó
Það var vorið 1972, nánar til-
tekið í maí, að afloknum einum
námsvetrinum að sá er þetta ritar
heyrði auglýst eftir háseta á bát
mb. Ingiber Ólafsson GK 135,
sem var á förum til síldveiða í
Norðursjó. Ingiber Ólafsson GK
135 var 247 brúttórúmlesta og
gerður út frá Keflavík, smíðaður í
Noregi 1964 heilmikið óyfirbyggt
skip með mikinn hvalbak og hið
ágætasta sjóskip. Báturinn var bú-
inn á hefðbundinn hátt til síld-
veiða en um þetta leiti voru flestir
bátar komnir með dælu til að inn-
byrða aflann meðan við vorum
enn með háf. Með glampa í aug-
um og vel minnugur þess ljóma er
yfir síldveiðum í Norðursjó skein
var hringt í tiltekið símanúmer og
falast eftir plássi. Reynsla af sjó-
mennsku var nú ekki upp á marga
fiska en þó hafði hún bunu í salt-
an sjó til að bera og það meira að
segja utan landhelginnar. Þannig
Óli Sverrir Sigurjónsson
var hún tiltekin reynslan að eitt
sumar hafði farið í sjómennsku á
handfærabáti í Grindavík og einu
sumri hafði verið varið á bot-
vörpungi í Vestmannaeyjum.
Þannig fór að „sjóarinn“ sem var
nú lítið meira en landkrabbi var
munstraður.
Kokkurinn var kona
Fyrsta vika sjómennsku þessarar
fór í að gera bátinn kláran til
veiða. Það tók nokkra daga, sem
liðu hægt, því ólmur vildi ég
komast á vit ævintýranna. Þarna
hittist sem sagt, nokkru fyrir
brottför, skipshöfnin og var ég
yngstur, 18 ára. Áhöfnin var
þannig skipuð að þarna var fólk á
öllum aidri eða frá 18 ára til sex-
tugs. Eg segi fólk því kokkurinn
var kvenkyns, færeysk kona sem
eldaði alveg hreint dýrindis mat
að minnsta kosti framan af. Það
átti seinna eftir að breytast eilítið
því eflaust hefur útgerðinni þótt
of mikið ílagt að vera með stór-
veislumat upp á hvern einasta
dag. Þegar allt var klárt var látið
úr höfn og komið við í Færeyjum
til að taka ís. Kassa fyrir aflann
komum við með að heiman, frá
fyrra sumri. Kassa segi ég og á þar
við timburkassa, því á þessum
tíma hafði plastið ekki hafið inn-
reið sína í fiskveiðarnar af
nokkrum krafti. Ekki rekur minni
mitt til annars en að allt hafi þetta
nú gengið þokkalega í byrjun,
þetta var jú undir lok þessa veiði-
skapar og magn síldar farið að
minnka í Norðursjónum.
Tveggja sólarhringa landstím
Þannig tók það nokkurn tíma
að fylla í fyrsta túr, en hvort það
var lengri tími en eðlilegt gæti
talist, var erfitt að gera sé í hugar-
lund, viðmiðun hjá mér var ekki
til staðar. Það að ná nógu miklum
og góðum afla var alltaf kapp-
hlaup við tímann vegna hitans.
Oftast tók það 2-4 sólarhringa.
Landstím tók síðan upp undir tvo
sólarhringa og þá var oftast við lít-
ið að vera þegar ekki var staðin
vakt í brú. Tæpast þarf að segja
frá því að mest var siglt eftir mið-
unarstöðvum, staðsetning og
stefna miðuð út frá radíóvitum og
ekki var laust við það að land-
krabbanum þætd það merkilegt.
Hvað varðar nærumhverfið var
ratsjáin helsta hjálpargagnið.
Alltaf var svo dýptarmælir látinn
damla en þegar farið var að nálg-
ast land, svo til sást, var yfirleitt
slökkt á honum. Það var gert að
reglu eftir að einhverjum í áhöfn-
inni þótti það athugunar vert að
botnlína sjávarins var kominn upp
fyrir topplínuna á mælinum!!
Alltaf lukkaðist landataka þó óað-
finnalega. Landað var í Hirtshals á
markað og var það ærin törn að
koma aflanum, ísuðum í tréköss-
unum góðu frá skipi. Það tók yfir-
leitt part úr degi, þegar vel gekk
Sjómenn!
Tit haminqju með daqinn!
1986
.2006
20
raftækni Sf.
Snæfellsbæ
Engihlíð 14, Ólafsvík.
Sími: 436 1458, GSM 892 5422