Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.2006, Qupperneq 27

Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 2006
25
beitingu, aðgerð og við að ná í
beitu, sem var aðallega sandsíli og
kræklingur, en auk þess síld og
ljósabeita.
Aukamennirnir voru ekki ráðnir
upp á hlut, heldur fengu þeir að
hafa eina lóð, 50-60 öngla, og
áttu allt sem á hana kom. Annar
þessara aukamanna fyrra sumarið
var Eliníus Jónsson. Aflann sölt-
uðu eigendur sjálfir og seldu hann
Einari Markússyni fyrra sumarið,
en Jóni Proppé, sem þá var versl-
unarstjóri„Islandsk Handels- og
Fiskerikompagni“ í Ólafsvík, síð-
ara sumarið. Verð á flöttum stór-
fiski var þá fimm aurar pundið.
Óðinn bætist í flotann
Auk þess að gera bátinn út til
veiða höíðu þeir félagar nokkurn
hagnað af því að taka að sér flutn-
inga á Breiðafirði á honunt, aðal-
lega fyrir Hólmara.
I vertíðarlok 1905 leystu eig-
endurnir upp félag sitt um bátinn
og seldu hann Lárusi Skúlasyni frá
Sandi. Þegar hann var seldur hafði
aflast svo vel að eigendurnir áttu
hann skuldlausan. Lárus gerði
bátinn einungis út í eina vertíð frá
Krossavík, en varð að hætta þar
sem engin var hafnaraðstaðan og
erfitt að taka bátinn upp.
Þar sem útgerð Geysis gekk svo
vel var þess skammt að bíða að
fleiri vélbátar bættust í flota Óls-
ara. Árið 1905 kom vélbáturinn
Óðinn til þorpsins, en eigendur
hans voru þeir Þórður Matthías-
son og Pétur Finnsson. Pétur
eignaðist síðar vélbát sem hét
Tóta og var sá með Dan-vél. Bát
þennan keypti Pétur af Jóhannesi
Jónssyni í Grundarfirði. Árið
1906 var keyptur til þorpsins bát-
ur sem bar heitið Sæbjörg. Eig-
endur hans voru þeir Stefán Krist-
jánsson, Þorkell mágur hans Guð-
brandsson og Guðmundur Magn-
ússon. Sæbjörg var 2-3 lestir að
stærð og keypt frá Dýrafirði.
Tjón vegna hafnleysis
Snemma á dögum vélbátaút-
gerðar í Ólafsvík urðu menn fyrir
umtalsverðu tjóni vegna hafnleys-
isins. Þannig greinir Magnús
Kristjánsson frá því í dagbók sinni
8. júní árið 1907 að veður hafi
verið norðan rokhvasst og bætir
svo við: ,,I nótt og í dag sleit upp
3 mótorbáta hér af höfninni þeir
brotnuðu dálítið en sá 4. sökk á
höfninni sem verslun Ó.H. átti“.
Einar Markússon varð og sam-
kvæmt dagbók Magnúsar fyrir
tjóni vegna vélbátaútgerðar, því
hinn 15. október 1906 ritar
Magnús eftirfarandi í dagbók
sína: „Norðan rokhvasst og mikið
frost... í nótt sem leið strandaði
mótorskonortan Klarína hér í
Ólafsvík, menn björguðust, voru
4 á, hún var eign E. Markússonar,
verður áreiðanlega ónýt, ég var
dálítið við strandið f.p.“.
Fleiri bátar koma
Þrátt fyrir þetta og önnur
óhöpp hélt Einar áfram starfsemi
sinni í Ólafsvík fram til ársins
1909 og virðist hann hafa haft all-
nokkuð umleikis síðustu starfsár
sín þar, því Magnús ritar í dagbók
sína 18. maí 1907 „...og hér á
höfninni liggur meiri hluti af
skipaflota Einars Markússonar“.
Arin 1907-1908 voru tveir bát-
ar frá Isafirði gerðir út frá Ólafs-
vík. Annar þeirra hét Valborg og
var formaður á bátnum Jón,
nefndur Isfirðingur. Hinn bátur-