Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.2006, Page 81

Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 2006
Ásdís Ósk Guðbjörnsdóttir ^
Varðskipið Óðinn
79
í þessari frásögn ætla ég að segja
frá ferð minni með varðskipinu
Óðni sem hófst 30. maí og endaði
16. júní árið 2003.
Við mættum 6 krakkar niður á
höfn og þar tók á móti okkur
Steinar Már Clausen varðstjóri
Landhelgisgæslunnar. Því næst var
okkur hent upp í leigubíl og keyrt
upp í höfuðstöðvar Landhelgis-
gæslunnar. Þar fengum við peysu
og derhúfu merkt Landhelgisgæsl-
unni. Svo fórum við í skoðunar-
ferð um húsið. Því næst fórum við
aftur uppí leigubílinn og fórum í
flugskýli Gæslunnar. Þar fengum
við að sjá þyrlurnar tvær en flug-
vélin var ekki þarna. Svo fórum
við aftur niður í skip til að koma
okkur íyrir og skipta okkur niður
í herbergi. Við vorum 2 stelpur og
4 strákar. Nú var komið að
kveðjustund og þegar foreldrar
okkar voru farin frá borði var lagt
í’ann. Svo var tekið upp úr tösk-
unum og við krakkarnir fórum að
spjalla saman og kynnast hvort
öðru. Síðan var farið að hitta
„kallinn", eða skipherrann og fá
vaktarplan.
Fylgst með sjóræningjum
Okkar fyrsti áfangastaður var
Færeyjar en þangað var siglt og
stoppað í einn dag til að taka olíu.
A sjómannadaginn vorum við á
Eskifirði og var farið með fólk í
siglingu um fjörðinn. Um kvöldið
fór öll áhöfnin á ball nema nem-
arnir því við vorum náttúrulega
ekki með aldur til að fara á ball. Á
Eskifirði vorum við í 2 daga. Því
næst var farið á Reykjaneshrygg til
að fylgjast með sjóræningjum og
vorum við þar restina af túrnum.
Þegar við vorum að leggja af stað í
land þá þurftum við að snúa við
Varðskipið Óðinn
til að hjálpa manni sem hafði
slasast og var kallað á þyrlu. A
meðan á því stóð var ég á vakt
uppi í brú og fannst mér það
ótrúleg upplifun að fá að fylgjast
með því hvernig þeir fóru að
þessu öllu saman.
Skemmtileg lífsreynsla
Ferðinni lauk 15. júní og stopp-
uðum við fyrir utan Kjalarnes í
ótrúlega góðu veðri og fengum
við að stökkva í sjóinn og fara í
smá siglingu á gúmmíbátnum.
Síðan var siglt í rólegheitum inn í
Reykjavíkurhöfn og þar biðu for-
eldrar okkar eftir okkur á bryggj-
unni. Þegar kom að kveðjustund
hjá okkur krökkunum var það
erfitt því að við vorum orðin það
góðir vinir, þ.e. ég, Rakel og
Hans. Við náðum svo vel saman
og erum við góðir vinir í dag.
Þetta er tækifæri sem ég vildi
alls ekki hafa misst af. Þetta var
skemmtileg lífsreynsla og vona ég
að sem flestir 10. bekkingar nýti
sér það tækifæri að fara á varðskip.
Bæði það að kynnast krökkum og
prófa eitthvað nýtt.
Þetta er í stuttu máli ferðin mín
með Landhelgisgæslunni.