Skógræktarritið - 15.05.2005, Side 10

fjölskyldunni, afkomanda afa
míns séra Þorvaldar Jakobssonar
í Sauðlauksdal við Patreksfjörð.
Hann og faðir minn voru miklir
fslenskumenn, hagmæltir og
unnu góðum bókum og þar liggur
sennilega dýpst áhugi minn á
íslensku.
Föðurættin er að öðru leyti
mikið úr Húnavatnssýslunum. Til
marks um það þá var ég einu
sinni á tónleikum Lóuþræla í
Húnaþingi en þar söng fjölmenn-
ur kór undir stjórn Lóu á Bessa-
stöðum. Ég spurði þá Helgu
frænku mína þartil gamans hvort
hún gæti bent mér á einhverja
ættingja f hópnum. Hún svaraði
að bragði að hún væri miklu
fljótari að nefna þá sem ég væri
ekki skyld, sem hún og gerði.
En í móðurættina er ég ættuð
af Suðurlandi, m.a. af Skeiðun-
um, sem tengdist svo Miðdal í
Mosfellssveit. Við köllum okkur
oft Miðdalsættina en Vigdís
langamma mín, hún varð 100 ára,
giftist að Miðdal. í móðurættinni
kemur fram þessi sterki áhugi á
listum, gróðri og ræktun, landinu
og fegurð þess f ótal myndum.
Sterk áhrif æskuára
f íslendingasögunum er alltaf
verið að segja frá því hvað búi að
baki. Ættirnar eru raktar í löngu
máli og stundum er fortíðin bara
grunnur en oftar en ekki er sagan
sjálf og það sem gerðist á undan
órjúfanleg heild. Það merkilega
er að margir Suður-Ameríkumenn
gera þetta með svipuðum hætti.
ísabella Allende er með þetta í
öllum sínum sögum. Hvað
gerðist á undan eða áður og
rekur þá sérkennilegar ættar-
sögur með útúrdúrum.
Hvað mig varðar þá var það
móðir mfn Sigríður Eiríksdóttir,
sem elst upp í Miðdal, sem hefur
þennan gríðarlega gróðuráhuga.
Inngangur
Hópurinn stækkar ört sem hefur
það sem tómstundagaman og
sumir sem atvinnu, að rækta
skóg eða trjágróður. Fyrir aldar-
fjórðungi var viðhorfið til skóg-
ræktar um margt annað en f dag.
Umræðan var fremur neikvæð og
úrtöluraddirnar háværari.
í forsetatíð frú Vigdísar Finn-
bogadóttur (1980-1996) varð
mikil viðhorfsbreyting til skóg-
ræktar meðal þjóðarinnar. Þar fór
frú Vigdís fremst f flokki með
lifandi og smitandi áhuga á mál-
efninu og lagði því ómetanlegt
lið með margvíslegum hætti.
Hér á eftir fer stutt viðtal, sem
ritstjóri tók við Vigdísi í tilefni 75
ára afmælis hennar. Hún lítur
m.a. yfir farinn veg og horfir
björtum augum til skógræktar í
framtíðinni.
Það er hálf-hryssingslegt úti,
þann 6. apríl sl„ þegar ég ber að
dyrum á Aragötunni. Það gleym-
ist fljótt. Vigdís heilsar með hlýju
handabandi og sínu heillandi
brosi. Hún býður upp á heitt kaffi
og súkkulaði í setustofunni. Það
er góður andi í húsinu. Vigdísi er
ekkert að vanbúnaði.
Ættir og uppruni
Mér þykir afar vænt um báðar
ættir mínar. f föðurættina er ég af
miklum prestaættum, mann fram
af manni og enn eigum við prest í
Móðir Wigdísar, Sigríður Eiríksdóttir, safnaði ísienskum jurtum og hafði áhuga á tilbrigðum bióma.
Steindepla í blóma.
8
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2005