Kjarnar - 01.10.1953, Síða 55

„Vitið þér, hvar varúlfarnir
eru?“
Svarið var vart heyranlegt.
„Já“, sagði maðurinn.
Lítill blettur, þéttvaxinn
grenitrjám.
Við vorum að komast ofur-
lítið í áttina í máli þessu.
Hinn óttaslegni skógarhöggs-
maður sagði okkur, að aðal-
bækistöð varúlfanna væri á
litlum bletti í skóginum, þétt-
vöxnum grenitrjám. En hann
kvaðst aldrei hafa komið þang-
að. Varúlfarnir leyfðu engum
að koma inn á þetta svæði.
Hann átti að vinna utan lín-
unnar. Starf hans var aðallega
í því fólgið, að flytja til þeirra
nýjar fæðutegundir. Hann hafði
séð hershöfðingja varúlfanna
koma snemma um morguninn.
Nú höfðum við engar her-
deildir, en urðum að hefjast
handa þegar í stað. Við náðum
þó í nokkra menn til þess að
fara í rannsóknarförina. Meðal
þeirra var majór frá aðalstöðv-
unum, og hafði hann litla trú
á, að nokkur árangur næðist.
Alls vorum við tíu, að meðtöld-
um Bud og mér. Auk þess fór
skógarhöggsmaðurinn með okk-
ur sem leiðsögumaður. En það
var honum þung raun. Hann
fór með okkur að litlum bletti
í skóginum, er var þéttvaxinn
grenitrjám. Ummál blettsins
var um það bil 100 yards.
Á þessum stað hafði fylgdar-
maðus okkar skilið eftir matar-
birgðirnar.
Við umkringdum staðinn og
gengum bak við tré og upp-
höggna trjábúta. Við vorum
ekki vel vopnaðir. Höfðum ein-
ungis riddarabyssur og skamm-
byssur, og vorum aðeins tólf.
Staðurinn, sem við umkringd-
um, var einungis hundrað yarda
ferhyrningur. Þarna voru að
líkindum fjórum sinnum fleiri
óðir varúlfar en við. Auk þess
ágætlega vopnaðir sjálfvirkum
drápstækjum.
Við komumst ekki hjá því að
beita brögðum og bera okkur
hermannlega. Við hrópuðum
allir einum rómi: „Gefist upp,
þið eruð umkringdir. Gefist
upp“.
En ekkert svar barst.
Degi var tekið að halla og
enginn tími mátti fara til ónýt-
is. Að lokum ákváðum við að
fara inn í skógarþykknið og
gera tilraun til þess, að stökkva
varúlfunum á braut. Við höfð-
um vopn okkar í skotstillingu.
Augu og eyru notuðum við til
hins ítrasta. Allt var aðgætt.
Lengra og lengra héldum við
inn í skógarþykknið. Við fórum
KJARNAR — Nr. 30
53