Fróðskaparrit - 01.01.1976, Qupperneq 53

Ein »rímnaflokkur« i føroyskari tungulist?
61
BR II 23-26
BR II 28
BR II 29
BR II 30
riddarar, sem {)jónaS hofSu foður hans, hljópu upp
og kenndu hann og hófðu mikla sorg, er sveinninn
var svo fátæklega klæddur, og letu sem f>eir vildi
taka hann, en ])eir letu hann sleppa í millum sín.
Nú hljóp hann heim til fóstra síns. Sem Sabaoth
sá hann, spurði hann, hvaðan hann hljóp svo ákaf-
lega. Bevers segir: »Eg hefi nú drepið stjúpfoður
minn, keisarann. Eg gaf honum f>rjú sár; aldri fær
hann J>au grætt.« Og sem herra Sabaoth heyrði,
hvað Bevers sagði, mælti hann: »Minn kæri son, nú
ert Jm mjog ásakandi, er f>ú vildir eigi gera eftir
mínu ráði, og fyrir Jaína skyld mun móðir f>ín láta
hóggva mig.« Sem Bevers heyrði Jaetta, ])á gret
hann mjóg sárlega harm fóstra síns.
Nú tók herra Sabaoth sveininn og let hann í
eitt herbergi leynilega. Par kom frúin, móðir hans,
og kallaði á herra Sabaoth og spurði, hvar hinn illi
sveinn var. »Mín frú,« sagði Sabaoth, »f>er ]>urfið
eigi mig ]>ess að fretta, ])ví að f>er buðuð mer að
drepa hann og eg drap hann sennilega, og hengda
eg hann við eina mylnu. Eftir ]>að kastaða eg hon-
um í eitt vatn.« »Pað veit guð,« segir frúin, »að ]>ú
lýgur. Og ef ]>ú vilt eigi fá mer aftur minn son, ]>á
skal eg láta ]>eg í eldi brenna.«
Sem Bevers heyrði, ]>ar sem hann var, hversu hún
heitaðist við Sabaoth, fósturfóður hans, og líkaði
honum ]>að illa og hljóp fram fyrir móður sína og
mælti: »Frú,« segir hann, »spyr ]>ú eigi að mer. Eg
em her hjá yður, og ]>urfið ]>er eigi að kenna ]>etta
meistara mínum eða honum mein að gera fyrir
mína skyld. Látið mig sjálfan gjalda.«
Pá tók frúin son sinn með illu hjarta og kallar
til sín tvo riddara og bauð, að ]>eir skyldi taka
Bevers og fara með hann út til hafsins og selja hann
]>ar til penninga, ef nokkur vill hann kaupa, —
»ella sókkvið honum niður, svo að hann komi aldri
aftur.«