Fróðskaparrit - 01.01.1976, Qupperneq 54

62
Ein »rímnaflokkur« í føroyskari tungulist?
5. Bevers kemur til Egyptalands.
BR II 31 Nú taka f»eir sveininn og fluttu hann út til hafs-
ins og fundu f>ar einn drómund fullan af heiðingj-
um. Og riddarar letu sveininn falan. Sem heiðingjar
sáu hann svo fríðan skapaðan, f)á keyptu f>eir hann
fyrir fjogur jafnvægi gulls. Sem jteir voru búnir,
sigla f>eir í haf og komu til Egyptalands. Bevers
letti aldri að gráta dauða foður síns.
í f)ví landi var sá konungur, er Erminrikur het.
Elann var gamall maður og hvítur fyrir hærum;
hann hafði sítt skegg. Hans kona var dauð, er het
Marage. Hann átti eina dóttur, er bæði var vitur og
fógur. Hún het Jósúena; hún var ung að aldri, en
BT 52 (3.-4 r.)engi var henni vænni í veroldu. Faðir hennar elskaði
BR II 32 hana fyrir alla hluti. Til faessa konungs komu heið-
ingjar með sveininn og færðu hann konunginum. En
f>ó að honum f>ætti sæmileg gjóf í fjessum sveini, f)á
spurði hann, hvaðan hann væri eða hvað hann heti.
»Og f)að veit Maúmet, minn guð,« segir hann, »að
eg sá aldri fríðara barn. Og ef f>ú vildir trúa á
Maúmet, f>á skyldir f)ú aldri við mig skiljast.«
Bevers svarar: »Eg em son eins jarls af Englandi,
f>ess er Gujon het, af f>eim stað, er heitir Hamtún.
Mín móðir let drepa hann með illum svikum og
tók síðan einn keisara utan minn vilja. Og Jaess
sver eg við allsvaldanda guð, ef eg lifi svo lengi,
að eg megi bera vopn, f>á skal eg f»ess harðlega
hefna.«
Sem konungur heyrði f>etta, f)á Joótti honum
hórmulegt og mælti: »Pess sver eg við Maúmet, ef
f>ú vilt vera einn heiðingi, f>á verður fm einn dug-
andi maður. Eg hefi ekki betri til en dóttur mína
og ekki henni jafngott, og vil eg gjarna gefa f>er
hana og f>ar með riddara nafn og ríki mitt, ef f>ú
vilt vorum guðum lúta.«