Nýja öldin - 01.12.1899, Blaðsíða 48

192
Nýja Öldin.
Jónas, og ekki sviplíkt eins mikið skáld eins og Bene-
dikt sonur hans varð. En ég hefi þegar áður minst á
þýðing Sveinbjarrmr Egilssonar fyrjr málhreinsunina, sem
lærisveinar hans þó tuðu til að vtbreiða (koma í fram-
kvæmdina) meira en harm.
Bogi Melsteð byrjar „Sýnisbók" sína af íslenzkum bók-
mentum á 19. old á Bjarna Thórarensen, afa sínum í
móðurætt. Segir hann, að kvæði Bjarna: „Eldgamla ísa-
fold“ „boði nýjan tíma“ 1 skaldskap vorum, og kallar
Bjarna afa sinn „föður inna nýislenzku bókmenta. “
Eg tel það líklegt að það sé ættræknin við afa sinn,
sem hefir vilt Boga hár sjónir, sem og er skiljanlegt.
En hitt er víst, að þetta er algerður misskilningur.
IJó að Bjarni sé ekki nema. 14 ára um aldamótin, og
yrki því öll sín ljóð á 19. öldinni, þá heyrir ljóða.gerð
hans til skáldskap 18. aldarinnar eða eldri tímanum yfir
höfuð. Harm er síðasta og jafnframt langmesta skáld
ins eldra timabils. Bað er ekki einstakt í bókmentum
þetta, að síðasta skáld eins tímabils er jafnframt bezta
og mesta skáld þess. Slíkt kemur og fyrir í bókmentum
annara þjóða1.
Alt form Bjarna heyrir til eldra tímabilinu. Og það
er allur munurinn.
Það sem skilur nýja skáldskapinn, sem hefst með
Jónasi, frá inum oldra, sem líður undir lok með Bjarna,
er formið, eða íóttara sagt það, að þá fara skáldin að
verða sér þess meðvitandi, hverja þýðingu formið hefir. í
lýriskum skáldskap, og fara að reyna að lifa þar eftiil,
hver oftir megni.
Því tel ég það rétt, sem ég hér hefi gert, að kalla
Jónas föður allrar yngri ljóðagerðar á íslandi.
1) Sbr. t. d. Baggesen, sem er síðasta og bezta skáld Dana
á uildan Oldensehlæger.
L