Nýja öldin - 01.12.1899, Síða 77

Krwtinn Stefánsson.
221
hefir eigi orðið barna auðið. Aila tíð síðan hafa þau átt
heima í Winnipeg, komist heldur undir efni og farnast vel.
Kristinn mun engrar lilsagnar hafa af öðrum notið,
en lesið mikið af enskum bókmentum, tinkuin skáldskap.
Sjálfur er hann gáfumaður og skáld og fjörmaður í anda.1
Kveðlingar
eftir
J«n Óla('ssoii.
Fyrir minni
JEarltúsar Jí. ;6jarnasonar skólasijóra.
Fr& Irerisveiauin etýrimannaskólans 30. Dos. '899.
Lag : J&, vér elskum Isafoldu.
Það vér skulum aldrei efa,
ungir vaskir menn,
fagra framtíð guð mun gefa
gamla Fróni enn;
Von og Trú þær satt oss segja:
sú mun koma tíð,
fyrir það ef hug að heyja
höfum lífsins stríð. —
Fyrir ísland hug að heyja
höfum glaðir lífsins stríð!
Sú skal rimma’ á sjó og landi
sífeldlega háð;
forn þá veitir víkings-andi
í) Það sem hér hefir sagtveriðum ytri ævi-viðburði þessara
tveggja manna, ertokið eftir því sem hr. Bggert Jóhannsson reit
í „Öldinni" IV, 1—2, Wpg. 1896.