Nýja öldin - 01.12.1899, Side 78

222
Nýja Óldin.
vöskum drengjum bráð.
Land-hermn var einatt áður
aðalstoð vors lands;
mörgum lítst nú lítt eitt máður
litr á merki hans.
Mörgum lítst nú lítt eitt máður
litur vera’ á merki hans.
t’jóðin vor þó samt ei sefur;
suma fjötra’ hún sleit:
fiotann ísland aukið hefur
eins og hver einn veit.
Nú er gerir hart að herða
heimting nútímans,
sjó-lið okkart er að verða
aðalstoð vors lands. —
Sjó-lið okkart er að verða
aðalstoð vors föðurlands.
Fyrir þrjátíu’ árum andi
enn var smár í voð;
enginn stýrði enn vor landi
yfir hafið gnoð.
Kompáslaust mun fáa fíra
fýsa langt á sjó.
Höfuðlausum her að stýra
hálfu verra’ er þó —
Höfuðlausum her að stýra
hálfu verra’ er skipi þó.
Þá kom Markús; það fljótt sá ’ann,
þetta dugði’ ei grand;
vel til liðs þá við sér brá ’ann
við sitt ættariand.