Freyja - 01.09.1901, Blaðsíða 25

FREYJA
lf>.r>
Róbert stökk upp á gluggasylluna og þegar hinn vökumaðurinn
endurtók kall hins fyrra, greip hann I treyjuna og renndi sór niður og
faldi sig á bak við hið umtalaða tré.
Nokkrum mínútum seinna kom vökumaðurinn til baka. Hann var
auðsjáanlega úrvinda af svefni, þvi hann gekk álútur mjög og dottaði
við. Stundum leit hann upp, hóf upp rðdd sína og sðng gamlann her-
mannasöng, en sú tiiraun endaði í lágurn snðggum ar.dköfum, eina og
þegar nmður syngur upp úr svefni. Þegar hann gekk fram hjá ti'únu
keyrði Róbert járnið í höfuð honum með svo milku afti, að hann datt
umsvifáiaust niður og lá kyr sem steinn.
Þeir felagar sáu hvað leið og flýttu sfer nú út til Róberts. Þegar allir
voru komnir niður, tók Mark treyju sína, sem var litið verri fyrir þessa
óvanaiegu þjónustu, og fór í hana.
„Hvernig liður þessum náunga? VX5 verðum að sjásvo um að hann
segi engar sögur," sagði Mark,
„Eg er hreeddur um að feg hafi rotað liann, nema því að eins að
hann hafi haft stál skalla,'1'1 svaraði Róbert.
Með það gengu þeir til vaktarans, sem í því tók soöggt viðbragð,
og lá svo graf kyr.
„Hann er d&uður," sagði Karmel.
„Það er slæmt en samt er það óaðskiljanlegur förunautur hemaðar-
ins,“ sagði Róbert.
Mark kraup niður, tók skotfæri hins dauða manns, stóð svo upp
og sagði:
, Jæja, þá skulum við nú halda af stað, en ekki áalfaraveginn strax
því þá rekum við okkur á hinn vökumanninn."
,,Þ.ið er bezt að ég ráði ferðinni, hún er gjðrð upp á líf og dauða
svo hver sem reynir að Jiindra okkur gjörir það upp á eigin ábyrgð,'"
iaetti M&rk við-
XXIV. KAPITULI.
, ' fJndarbeg npjxjotcuiu
Þeir félagar fullvissuðu sig Tyrst Um að Vera einir og héldu svo af
>>tað á eftir M&rk. Klifruðu þeir yfir háa bjálkagirðingu sem lá í kring
Um fangahúsið, og komust svo I ofurtftið skógabelti sem huldi þá unz
þeir komu á þjóðveginn spölkorn frá fwenum,
„Sjáið þið þennann náunga?" sagði Mark og benti þeim á Varð-
Jnann á brautiani beínt framundan þeim og einungis fáa /aðina í burtu.